مى‌كشاند، كمين‌گاهى كه غير از خدا در آن نيست، و تازيانه عذاب را بر سرش فرود مى‌آورد، و كسى نيست كه مانع او شود.

از اينجا معلوم مى‌شود تهديد به تحذير از خود خدا در جمله:(وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ) براى آن است كه دوستى با كفار، از مصاديق طغيان بر خدا به ابطال دين او و افساد شرعيت او است.

دليل بر گفتار ما آيه زير است، كه مى‌فرمايد:(فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَكَ وَ لا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا، فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ، وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِياءَ، ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ)[1] و اين همان آيه‌اى است كه (بطورى كه در حديث‌[2] آمده) رسول خدا 6 فرمود اين آيه مرا پير كرد، و دلالتش بر نظر ما از اين باب است كه اين دو آيه- بطورى كه بر هيچ متدبرى پوشيده نيست،- ظهور در اين دارند كه اعتماد به كفار ستمگر، طغيان است طغيانى كه دنبالش فرا رسيدن آتش حتمى است، آنهم فرا رسيدنى كه ناصر و دادرسى با آن نيست، و اين همان انتقام الهى است، كه به بيان گذشته ما عاصم و بازدارنده‌اى از آن نيست.

از اينجا اين نكته هم روشن مى‌شود كه جمله:(وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ) دلالت دارد بر اينكه تهديد در آن به عذابى حتمى است، چون از خود خدا تحذير كرده، و تحذير از خود خدا دلالت دارد كه ديگر حايلى بين او و عذاب وجود ندارد و كسى نمى‌تواند خدا را با اينكه تهديد به عذاب كرده از عذابش جلوگير شود، پس نتيجه قطعى مى‌دهد كه عذاب نامبرده واقع شدنى است، هم چنان كه دو آيه سوره هود نيز اين معنا را مى‌فهماند.

و اينكه فرمود:(وَ إِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ) دلالت دارد بر اينكه شما از اين عذاب راه گريزى نداريد، و خدا هم از آن صرفنظر نمى‌كند، و اين خود تهديد در جمله قبلى را تاكيد مى‌نمايد.

و اين آيات يعنى آيه:(لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ) و آيات بعدش از خبرهاى غيبى قرآن كريم است، كه توضيح آن ان شاء اللَّه در سوره مائده مى‌آيد.

(قُلْ إِنْ تُخْفُوا ما فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ، يَعْلَمْهُ اللَّهُ ...) بگو اگر آنچه در دل داريد چه نهان كنيد و چه اظهار نمائيد خدا آن را مى‌داند، اين آيه‌

[1] پس همانطور كه تو و توبه‌كارانى كه با تواند مامور شده‌ايد، استقامت به خرج دهيد، و طغيان مكنيد كه او بدانچه مى‌كنيد بينا است، و به كسانى كه ستم كردند ركون و دلبستگى نداشته باشيد و گرنه آتش شما را مى‌گيرد، در حالى كه بغير خدا هيچ ولى‌اى از آن اولياى خيالى به كارتان نيايد، و ديگر يارى نشويد( سوره هود آيه 113).

[2] تفسير صافى، ج 1 ط تهران، ص 815.