اگر چه به كمترين درجه باشد ماهيت من چيزى است كه من از خودم ساخته ام و اين خود من هستم كه از لحاظ تاريخى مورد بررسى و توجه قرار گرفته ام در اين معنى وجود بر ماهيت سابق است و اعلام اين قضيه به تأكيد آزادى باز بسته است.

ارزشهاى اخلاقى و مسئوليت انسان

فرد به عنوان «ذهن آزاد» منزوى و تنهاست و در اين انزوا و تنهايى است كه او جهان خود و ارزشهاى خود را مى آفريند بنابراين در نهايت هر فرد انسانى ارزش هاى خود و قانون اخلاقى ويژه خودش را مى آفريند و نمى تواند هيچ گونه مجوزى براى انتخاب خودش از جانب غير بيابد زيرا نه خدايى هست ونه ارزش هاى متعالى و نه قانون اخلاقى الزام انگيز.

انسان تنها سرچشمه ارزشها است و اين موكول به فرد است كه ارزشهاى خود را بيافريند وبرگزيند و آرمان خود را دنبال كند او كارهاى خود را با انگيزه هايى انجام مى دهد ولى اين انسان است كه اين انگيزه ها را انگيزه مى سازد و هموست كه به آن ارزش يا اعتبار مى دهد.

آزادى انسان نامحدود است هيچ قانون اخلاقى الزام انگيز كلى كه او بر طبق آن عمل كند وجود ندارد سرچشمه قانون اخلاقى خود او است.

سارتر مى كوشد كه حتّى فرد را مسئول تشكيل ساختمان جسمى، روحى «خود ووضع تاريخى كه او خود را در آن مى يابد و در آن بايد عمل كند نشان بدهد، زيرا انسان با ساختن گذشته خويش خود را به عنوان درون سوئى مسئول فرض مى كند و خود را مى سازد و اين انسان است كه وضع يا موقعيت خود را از