اسلامى است كه مورد قبول عقل و وحى مى باشد.

از نظر عقل همه پديده هاى امكانى كه هستى آنها از نهاد و ذات آنها سرچشمه نمى گيرد، وابسته به «واجب الوجود» مى باشند. بنابراين فرض استقلال انسان در كارهاى خود با اين اصل كه پديده هاى امكانى عين فقر ووابستگى به واجب الوجود مى باشند، تناقض آشكار دارد حكيم بلند پايه اسلام «صدرالمتألهين شيرازى» پس از آن كه نظريه معتزله را بيان مى كند، اشكال فوق را اين گونه يادآور مى شود:«وقد علمت أنّ الوجود مَجعولٌ على الاطلاق»[1] چگونه مى توان نظريه تفويض را پذيرفت در حالى كه در بحثهاى گذشته دانسته شد كه وجود امكانى به طور كلى مجعول ووابسته به وجود واجب مى باشد.

قرآن نيز آشكارا بر اصل «توحيد در خالقيت» گواهى داده مى فرمايد:

(اللّهُ خالِقُ كُلِّ شىء)(رعد/16).

(هَلْ مِنْ خالِق غَيْرُ اللّهِ)(فاطر/3).

«خدا آفريدگار هر پديده (امكانى) است آيا جز خدا آفريدگارى هست».

(استفهام انكارى است نه حقيقى، و هدف تأكيد بر نفى آفريدگارى جز خدا است).

آزادى انسان به معناى به خود وانهادگى و استقلال او در ايجاد كارهاى خويش با اصل گستردگى و عموميت قدرت و اراده خداوند، مخالف و ناهم آهنگ است و برهان عقلى به روشنى ثابت نموده است كه آنچه در صفحه