در نقطه مقابل از ضلالت با عنوان (ضيق صدر) تنگى سينه تعبير كرده است.

(وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقاً حَرَجاً).

«و آن كس را كه بخواهد گمراه نمايد سينه اش را (نسبت به اسلام) تنگ مى سازد(و در نتيجه، قبول حقايق براى او دشوار و گران است).

و در جاى ديگر در مقابل شرح صدر، قساوت قلب را بيان كرده و مى فرمايد:

«آيا كسى كه خدا سينه او را براى پذيرش اسلام فراخ نموده و نوى الهى روان او را روشن ساخته است (مانند كسى است كه اين گونه نيست و دلى تاريك و سخت دارد) پس وارى بر آنان كه دلهايشان از پذيرش ذكر خدا (قرآن) سخت گرديده، آنان در گمراهى آشكار مى باشند».[1]

2. زندگى پاكيزه(حياة طيبة)

(وَمَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَر أَوْ أُنْثى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْييَّنّهُ حَياةً طَيِّبةً)(نحل/97).

«هر انسانى مرد يا زن كه به خدا ايمان آورده و عمل صالح انجام دهد، حيات طيّبه و زندگى پاكيزه اى به او عطا مى كنيم».

3. روح و نور الهى

(أَوَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَجَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمشى بِهِ فِى النّاسِ كَمَنْ )