كرامت خود گمراه مى سازد و مؤمنان و نيكوكاران را به بهشت، هدايت مى كند آنگاه اين دو آيه را تلاوت نمود:

1.(يُثَبِّتُ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَفِى الآخِرَةِ وَيُضِلُّ اللّهُ الظّالِمينَ وَيَفْعَلُ اللّهُ ما يَشاءُ)[1](ابراهيم/27).

2. (إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ يَهْديهِمْ بإِيمانِهمْ تَجْري مِنْ تَحْتِهِمُ الأَنْهارُ فى جَنّاتِ النَّعيمِ)[2] (يونس/9).

مقصود از اين هدايت ويژه چيست؟

اين هدايت را مى توان نوعى تحوّل و دگرگونى روحى و درونى به شمار آورد كه خداوند تحت شرايط ويژه اى در وجود انسان پديد مى آورد كه به واسطه آن زمينه دريافت كمالات اخلاقى و معنوى براى او فراهم مى گردد.

قرآن كريم اين هدايت را با عناوين گوناگونى تعريف نموده است كه نمونه هايى از آن را در اينجا يادآور مى شويم:

1. شرح صدر

(فَمَنْ يُرِدِ اللّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلامِ)(انعام/125).

«خداوند كسى را كه بخواهد هدايت نمايد، سينه اش را براى پذيرش اسلام گشاده و آماده مى سازد».