تفسيرى سوم

از قضاء و قدر

تاكنون به دو تفسير از تفاسير قضاء و قدر آشنا شديم، اكنون لازم است با تفسير سوم آن آشنا شويم و آن قضاء و قدر تشريعى است.

قضا و قدر تشريعى

در گذشته يادآور شديم كه قضاء، عبارت است از يك نوع نسبت قطعى و ضرورى كه ميان دو چيز تحقق مى يابد و اندازه و ويژگى خاص چيزى را قدر مى نامند.

آنگاه كه اين دو معنا را بر موجودات جهان هستى(و خصوصاً پديده هاى مادى) منطبق مى سازيم، قضاء به معناى ضرورت و قطعيتِ وجود معلول است كه از علت تامه آن سرچشمه مى گيرد، و قدر عبارت است از ويژگى ها و خواص معلول، كه برخاسته از خواص و ويژگى هاى اجزاء علت تامه خود (ماده، صورت، فاعل، شرايط، معدّات و...) مى باشد.

اگر اين دو معنا را در قلمرو احكام و مقررات آيين مقدس اسلام، مورد مطالعه قرار داده و بر دستورات دينى منطبق سازيم، آن را قضا و قدر تشريعى