«هر يك از مؤمنان كه عمل شايسته اى انجام دهد سعى و كوشش او كفران نمى شود و در نامه هاى عملشان نوشته و ثبت مى گردد».

و قانون و سنت خدا نسبت به مؤمنان در دنيا چنين مى باشد:

(وَلَقَدْ كَتَبْنا فِى الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْر أَنّ الأَرْضَ يَرِثُها عِبادىَ الصّالِحُونَ)(انبياء/105).

3.(وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمُ الَّذِى ارْتَضى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنى لا يُشْرِكُونَ شَيْئاً وَمَنْ كَفَرَ بَعْد ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ)(نور/55).

«خداوند به مؤمنان صالح و نيكوكار( از امت اسلام) وعده كرده است كه همان گونه كه به صالحان امّتهاى گذشته خلافت و حكومت بر زمين اعطاء نمود، به آنها نيز خلافت و حكومت بر زمين را اعطاء نمايد و دين آنان (اسلام) را كه مورد رضاى او است، ثبات و استقرار بخشد و ترس و هراس آنان را(از دشمن خارجى و منافقان و آشوب گران داخلى) به آسودگى خاطر و امنيّت، مبدّل نمايد، تا اين كه آنان (با كمال آرامش خاطر) مرا پرستش نمايند و هر كس پس از اين (نعمت بزرگ الهى را) كفران نموده و راه كفر و نافرمانى خدا را برگزيند، از فاسقان و منحرفان واقعى خواهد بود».

حاصل معنى اين آيه اين است كه خداوند به نيكوكاران با ايمان از امت اسلامى، وعده داده است كه در مرحله اى از تاريخ اسلام، جامعه اى را پديد مى آورد كه در آن يگانه آيينى كه بر زندگى مردم حكومت خواهد كرد، آيين اسلام خواهد بود و امنيّت مطلقى در آن جامعه جهانى فراهم مى گردد كه نه از