تفسيرى دوم از تقدير:

قوانين كلّى آفرينش

تقدير هر موجودى، اندازه گيرى آفرينش، و قضاى آن، حتمى بودن خلقت آن است، از آنجا كه اين گونه تفسير از قضاء و قدر، مربوط به آفرينش خصوصى پديده ها است، بايد نام آن را سرنوشت خصوصى پديده ها نهاد، در اين صورت موجودات، سرنوشتهاى مختلف و گوناگونى خواهند داشت.

در اينجا يك رشته تقدير و قضاهاى كلّى است كه از آنِ تمام انسانها است و تمام افراد بشر در برابر آن يكسان مى باشند. و از اين جهت بايد آنها را قضاء و قدر كلّى و يا قوانين آفرينش مربوط به انسانها و جامعه ناميد. از آنجا كه اين نوع قضا و قدر، كمتر مورد توجه بوده، ولى در قرآن و احاديث اسلامى، از عنايت خاصى برخوردار است، اين فصل را به تبيين اين بخش اختصاص داده و مواردى را يادآور مى شويم:

سنّت هاى قطعى خدا در زندگى انسان

از ديدگاه جهان بينى اسلامى، زندگى انسان و همه زمينه هاى مادّى و معنوى، فردى و اجتماعى، دنيوى و اخروى، بر اساس يك سلسله قوانين و سنن قطعى و كلّى استوار است كه خوشبختى و يا بدبختى، پيروزى يا