پيامبر اسلام از انگيزه شوم آنان باخبر شد، و در بازگشت از تبوك، به چند نفر از مسلمانان دستور دادند تا آن مسجد را خراب و آتش زده، و آن مكان را محل جمع‌آورى زباله قرار دهند.[1]

رياست قضايى‌

براساس متون اسلامى، ترديدى نيست كه پيامبر اسلام، داورى بين مردم را به عهده داشته است، و علاوه بر آن شخصا به اختلافات رسيدگى، و حكم صادر مى‌كرد، افراد ديگرى را نيز به عنوان «قاضى» منصوب، و اعزام مى‌نمود هم‌چنين حضرت، احكام قضايى را به مورد اجرا مى‌گذاشت.

منصب قضايى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مسئوليت‌هاى ناشى از آن، از موارد زير استفاده مى‌شود:

1- قضاوت و داورى‌

در جريانات فراوانى، پيامبر اكرم به عنوان مرجع داورى و حاكم، و در جهت رفع اختلاف و فصل خصومت، قضاوت نموده و ضوابط رويّه قضايى خويش را اعلام مى‌كردند؛ مثلا مى‌فرمودند:

من فقط با بيّنه و قسم، بين شما داورى مى‌كنم.[2] در متون روايى، نمونه‌هايى از احكام قضايى حضرت، ثبت شده است.[3]

2- نصب و اعزام قضات‌

رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، على بن ابى طالب عليه السّلام را به عنوان قاضى به يمن فرستادند و به او سفارش نمودند:

[1] - محمد حسين طباطبائى، الميزان، ص 392؛ فضل طبرسى، مجمع البيان، ج 5، ص 73.

[2] - حر عاملى، وسائل الشيعه، ج 18، ص 169.

[3] - احمد بن حنبل، مسند، ج 5، ص 327.