امّا نكته مهم اين كه هر كدام از اين دو، خود اقسام ديگرى دارند. رضامندى، مفهومى عام دارد كه داراى چهار بخش است. اين بدان جهت است كه «متعلّق» و يا به تعبيرى، موضوع رضامندى، قضا و قدر است و قضا و قدر، نخست به دو بخش تقسيم مى‌شود: تكوينى و تشريعى و سپس بُعد تكوينى آن به خوشايند و ناخوشايند، و بُعد تشريعى آن به بايد و نبايد تقسيم مى‌شود. از سوى ديگر، متعلّق نشاط نيز بُعد هيجانى انسان است و اين بُعد، متناسب با ابعاد وجودى انسان، به دو بخش مادى و معنوى تقسيم مى‌شود. بنا بر اين، در مجموع مى‌توان گفت كه شادكامى، ساختارى شش‌قسمتى دارد.

...

(نمودار 11- 2) نمودار ابعاد مختلف زندگى‌

هر كدام از اين ابعاد، واكنش مخصوص خود را دارند. واكنش به تقدير- به عنوان يك كلّ- رضامندى است و حالت مربوط به هيجان، نشاط نام دارد. رضامندى در ابعاد خود نيز واكنش‌هاى خاص خود را دارد. در بُعد تكوين، واكنش مثبت به خوشايند، «شكر»، و واكنش مثبت به ناخوشايند، «صبر» نام دارد. همچنين در بُعد تشريع، واكنش مثبت به بايدها، «رغبت»، و واكنش مثبت به نبايدها، «كراهت» نام دارد. نشاط نيز تركيبى از لذّت مادى و معنوى است.