فصل يازدهم: الگوى اسلامى شادكامى‌

در اين فصل، نخست با توجّه به مجموعه مباحث پيشين، به تبيين الگوى شادكامى از ديدگاه اسلام پرداخته مى‌شود و سپس نتايج، محدوديت‌ها و پيشنهادها مطرح خواهند شد.

1. الگوى شادكامى‌

الف- مؤلّفه‌ها

بنا بر تعريف، سعادت، دو ركن اساسى دارد كه عبارت اند از: «خير» و «سُرور»؛[1859] يعنى زندگى مبتنى بر خير كه همراه با سُرور باشد. اين، علاوه بر ديگر مستنداتى كه گذشت، مى‌تواند دو مؤلّفه شادكامى از ديدگاه اسلام را توجيه كند كه عبارت اند از: «رضامندى» و «نشاط». خير و سرور، عواملى براى تحقّق رضامندى و نشاط اند. بر اساس آنچه گفتيم، اساس احساس رضامندى، بر خير بودن تقدير و اساس احساس نشاط، بر لذّت و شادى استوار است. در حقيقت مى‌توان گفت كه اين تعريف از سعادت (شادكامى)، تعريفى در سطح عوامل و اسباب است، نه ماهيت اصلى.

...

(نمودار 11- 1) نمودار هماهنگى مؤلّفه‌هاى شادكامى با تعريف آن‌

[1859]. البته پيش‌تر مؤلّفه سومى نيز به نام« پايدارى» را مطرح كرديم كه درست است؛ امّا اين مؤلّفه در حقيقت، وصفى براى دو مؤلّفه ديگر به نظر مى‌رسد. از اين رو، دو مؤلّفه اساسى را خير و سرور دانستيم.