نام کتاب : الگوى اسلامى شادكامى با رويكرد روان شناسى مثبت گرا نویسنده : پسنديده، عباس جلد : 1 صفحه : 387
دارد. از اين رو، بايد ابعاد آن را روشن ساخت تا نقش آن در صبر مشخّص
گردد.
باور
غلط: توهّم بىمعنايى يا بدمعنايى
يكى
از عوامل افزايش فشار روانى، احساس بىمعنا بودن حوادث است. اگر حادثههاى
ناخوشايند زندگى، بىمعنا و بىحاصلْ ارزيابى شوند، قابل تحمّل نخواهند بود. كسانى
كه در سختىها و بلاها بىتاب مىشوند، نه تنها موقعيت ناخوشايند را بىمعنا
مىدانند؛ بلكه از آن، ارزيابى منفىاى نيز دارند. معمولًا چنين افرادى، سختىهاى
زندگى را ناعادلانه، بىدليل، رنج بىحاصل، مزاحم و بخصوص اهانتآميز، ارزيابى
مىكنند. بديهى است با چنين تصوّرى، فشار روانى، افزايش مىيابد و درجه صبر و
رضامندى كاهش پيدا مىكند.
باور
صحيح: تفكّر معنادارى مثبت
ناخوشايندى،
ظاهرى تلخ، امّا باطنى شيرين دارد. اگر به ظاهر آن نگاه شود، نبايد رضايتآور
باشد؛ امّا نگاه به باطن آن، مايه بردبارى است و رضايتآور خواهد بود. همه امور
ناخوشايند، اهداف و فلسفهاى دارند كه براى انسان مؤمن، مايه خير و صلاح است و از
آن به عنوان «معنا» نيز ياد مىشود. اگر معناى واقعى امور ناخوشايند درك شود، تلخى
ظاهر آن از بين مىرود و يا قابل تحمّل مىگردد. از اين رو، توجّه به اين بُعد از
امور ناخوشايند زندگى، موجب رضامندى مىشود و توان صبر انسان را افزايش مىدهد. به
همين جهت، يكى از امورى كه در آيات و روايات اسلامى فراوان ديده مىشود، توجّهدهى
به آثار بلاها و مصيبتهاست.
نعمتْ
بودن بلا!
به
بيان ديگر، مصيبتها و بلاها، هر چند ظاهرى تلخ و ناخوشايند دارند، امّا پر از خير
و بركت اند و در حقيقت، برآورنده بخشى از نيازهاى زندگى اند. پيامبر خدا (ص) در اين
باره تصريح مىفرمايد: