خداى تعالى بوده و آنچه را حقّ مى‌پنداشتند، چيزى جز خيال نبوده است.[1279]

خداوند متعال در آيه‌اى ديگر، به صورت مشخّص، كسانى را دچار خودزيانى مى‌داند كه در ترازوى عمل، اعمالى سبك و كم‌وزن داشته باشند:

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِما كانُوا بِآياتِنا يَظْلِمُونَ.[1280]

آنان كه ترازوى اعمالشان سبك گشته است، كسانى هستند كه به آيات ما ايمان نياورده بودند و از اين رو، به خود زيان رسانيده‌اند.

جالب اين كه در اين آيه، عامل اين زيان، ظلم به آيات خداوند بيان شده و اين ظلم، همان ايمان نياوردن است كه در آيه ديگرى مورد تأكيد قرار گرفته است:

قُلْ لِمَنْ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلْ لِلَّهِ كَتَبَ عَلى‌ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ لا رَيْبَ فِيهِ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ.[1281]

بگو: از آنِ كيست آنچه در آسمان‌ها و زمين است؟ بگو: از آنِ خداست. بخشايش را بر خود مقرر داشته است. همه شما را در روز قيامت- كه در آن ترديدى نيست، گرد مى‌آورد. آنان كه خود را به زيان افكنده‌اند، همانها ايمان نمى‌آورند.

آيات و روايات ديگرى نيز بر اين امر تأكيد دارند.[1282]

خداوند در قرآن گوشه‌اى از وضعيت اين گروه در روز قيامت را بدين گونه شرح داده شده است:

وَ مَن يضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلىّ مِّن بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُاْ الْعَذَابَ يقُولُونَ هَلْ إِلى مَرَدّ مِّن سَبِيلٍ* وَ تَرَئهُمْ يعْرَضُونَ عَلَيهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِ ينظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِىّ وَقَالَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِنَّ الخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يوْمَ الْقِيامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّلِمِينَ فى عَذَابٍ مُّقِيمٍ.

و ظالمان را [در روز قيامت‌] مى‌بينى هنگامى كه عذاب الهى را مشاهده مى‌كنند، مى‌گويند: «آيا راهى به سوى بازگشت [و جبران‌] وجود دارد؟!» و آنها را مى‌بينى كه بر آتش عرضه‌

مى‌شوند در حالى كه از شدّت مذلّت خاشع اند و زير چشمى [به آن‌] نگاه مى‌كنند و كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند: «زيانكاران واقعى آنان اند كه خود و خانواده خويش را روز قيامت از دست داده‌اند. آگاه باشيد كه ظالمان [آن روز] در عذاب دائم اند!»

[1279]. ترجمه تفسير الميزان، ج 10، ص 285.

[1280] سوره اعراف، آيه 9.

[1281]. سوره انعام، آيه 12.

[1282]. ر. ك: سوره بقره، آيه 27- 121؛ سوره زمر، آيه 64- 65؛ سوره عنكبوت، آيه 52؛ سوره اعراف، آيه 99؛ سوره آل عمران، آيه 85- 149؛ سوره مائده، آيه 5؛ سوره يونس، آيه 45؛ سوره غافر، آيه 78؛ سوره حج، آيه 11؛ سوره انعام، آيه 140؛ سوره نساء، آيه 119؛ سوره مجادله، آيه 19؛ سوره كهف، آيه 103- 104؛ سوره نمل، آيه 4- 5.