مكتوب فى التوراة: ابن آدم ... مَن رَضِىَ بِاليَسيرِ مِنَ الحَلالِ خَفَّت مَؤُنَتُهُ.[1212]

در تورات نوشته شده است: اى فرزند آدم! ... كسى كه به اندك حلال راضى باشد، بار او سبك خواهد بود.

ثالثاً شخص قانع، هرگز نسبت به آنچه ندارد، اندوهگين نمى‌شود. امام على (ع) در اين باره مى‌فرمايد:

مَن رَضِىَ بِرِزقِ اللهِ لَم يَحزَن على ما فاتَه.[1213]

كسى كه به روزى خدا راضى باشد، به خاطر آنچه ندارد، اندوهگين نمى‌شود.

اين جاست كه آسايش، آرامش و راحتى زندگى تأمين مى‌گردد. به همين جهت، در رواياتْ تصريح شده كه راحتى زندگى، در قناعت است‌[1214] و انسان قانع، از آسايش روانى برخوردار است.[1215] در حقيقت، كسى كه به آنچه براى او بس است، بسنده كند، به سوى راحتى و آسايش، شتاب كرده‌[1216] و آن را به چنگ آورده است‌[1217] و در نتيجه، زندگى، مايه چشم‌روشنى او مى‌گردد.[1218] پس زيبايى زندگى‌[1219] و لذّت آن در «قناعت» است.[1220]

شش. تصحيح الگوى مصرف‌

تأمين روزى، نيمى از ماجراست؛ نيمه ديگر آن، چگونگى استفاده انسان از روزى است. در بحث پيش، حوزه درآمد و الگوى مناسب آن را بيان كرديم؛ امّا اين، براى خوش‌بختى و احساس لذّت از زندگى، كافى نيست. پس از درآمد و تأمين روزى، نوبت به مصرف مى‌رسد. الگوى مصرف مى‌تواند نقش مهمى در رضامندى يا نارضايتى داشته باشد. در ادامه به اين موضوع، به صورت كلّى مى‌پردازيم.

روش غلط: سوء تدبير

از موانع رضامندى، بدمصرف كردن است كه در ادبيات دين، از آن به عنوان «سوء تدبير» ياد مى‌شود. رضامندى، به فراوانى درآمد و انباشت ثروت نيست. مال و امكانات وقتى مى‌توانند

[1212]. الكافى، ص 138، ح 4؛ تحف العقول، ص 377.

[1213]. نهج البلاغة، حكمت 349.

[1214]. پيامبر خدا( ص): القَناعَةُ راحَةٌ( أعلام الدين، ص 341).

[1215]. امام على( ع): المُستَريحُ مِن النّاسِ القانِعُ( غرر الحكم، ح 9072).

[1216]. امام على( ع): مَنِ اقتَصَرَ عَلى الكفافِ تَعَجَّلَ الراحَةُ( همان، ح 9233؛ عيون الحكم والمواعظ، ص 458).

[1217]. امام على( ع): مَنِ اقتَصَرَ عَلى بُلغَةِ الكفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الرّاحَةَ( الكافى، ج 8، ص 19، ح 4؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 385، ح 5834).

[1218]. پيامبر خدا( ص): مَن رَضِىَ بِما رَزَقَهُ اللهُ قَرَّت عَينُهُ( الأمالى، طوسى، ص 225، ح 393).

[1219]. امام على( ع): جَمالُ العَيشِ القَناعَةُ( غرر الحكم، ح 8990؛ عيون الحكم والمواعظ، ص 222).

[1220]. امام على( ع): القَناعَةُ لَذَّةُ العَيشِ( تاريخ اليعقوبى، ج 2، ص 321)؛ أطيَبُ العَيشِ القَناعَةُ( غرر الحكم، ح 8982؛ عيون الحكم والمواعظ، ص 113).