نعمت، در دعاها

بخش مهمى از نعمت‌ها در دعاهاى معصومان (عليهم السلام) بيان شده‌اند. از آن جا كه اين بخش، گسترده است، به صورت مستقل بيان مى‌گردد.

- دعاى كميل‌

در دعاى كميل از پوشاندن گناهان، برگرداندن بلاهاى سخت، نگه‌داشتن از لغزش، برطرف كردن گرفتارى‌ها و نشر خوش‌نامى به عنوان نعمت‌هاى خداوند متعال ياد شده است:

اللّهُمّ و مَولاىَ، كَم مِن قَبيحٍ سَتَرتَهُ، و كَم مِن فادِحٍ مِنَ البَلاءِ أَقَلتَهُ، وَ كَم مِن عِثارٍ وَقيتَهُ، وَ كَم مِن مَكروهٍ دَفَعتَهُ، وَ كَم مِن ثَناءٍ جَميلٍ لَستُ أهلًا لَهُ نَشَرتَهُ.

اى خدا اى مولاى من چه بسيار كارهاى زشتم مستور كردى، و چه بسيار بلاهاى سخت از من بگردانيدى و چه بسيار از لغزش‌ها كه مرا نگاه داشتى، و چه بسيار ناپسندها كه از من دور كردى و چه بسيار ثناى نيكو كه من لايق آن نبودم و تو از من بر زبانها منتشر ساختى.

- دعاى جوشن صغير

دعاى جوشن صغير، دعايى است كه از امام كاظم (ع) در موضوع شكرگزارى، روايت شده است.

اين دعا قطعه‌هاى متعدّدى دارد كه در هر كدام، امام (ع)، نخست نعمتى از نعمت‌هاى الهى را بر مى‌شمرد و در پايان، اين جمله را بيان مى‌فرمايد:

فَلَك الْحَمْدُ يا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لَا يغْلَبُ وَ ذِى أَنَاةٍ لَا يعْجَلُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْنِى لِنَعْمَائِك مِنَ الشَّاكرِينَ وَ لِآلَائِك مِنَ الذَّاكرِينَ.

پس حمد براى توست اى پروردگارم! از آن جهت كه تو آن توانايى هستى كه مغلوب نمى‌شوى و بردبارى كه هرگز شتاب نمى‌كند. درود فرست بر محمّد و آل او و مرا از شكرگزاران نعمتت و يادكنندگان احسانت قرار ده.

در قسمت اوّل تا سوم، به دشمنانِ شمشير به دست و حيله‌گرانِ لبخند بر لب و حسودانِ كينه‌توز اشاره مى‌كند كه خداوند، شرّ همه‌شان را به خودشان باز گردانده است.

در قسمت، چهارم به گرفتارى‌هايى اشاره مى‌كند كه همچون باران باريدند و خداوند، آنان را بر طرف ساخت و لباس عافيت پوشاند.

در قسمت پنجم، به تحقّق حُسن ظن ما به خدا و لطف‌هاى بى‌پايان او اشاره مى‌كند، هر چند ما نسبت به او عصيان كرديم.

سپس وضع خود را با ديگران مقايسه مى‌كند. در قسمت ششم و هفتم، خود را با كسانى مقايسه مى‌كند كه شبانه‌روز در آستانه مرگ يا در رنج بيمارى اند و او در عافيت و سلامتى.