أصبَحتُ أعوذُ بِوَجهِ اللهِ الكريمِ، وَاسمِ الله العَظيمِ، وكلِمَتِهِ التّامَّةِ، مِن شَرِّ السّامَّةِ وَالهامَّةِ وَالعَينِ اللّامَّةِ، ومِن شَرِّ ما خَلَقَ وذَرَأَ وبَرَأَ، ومِن شَرِّ كلِّ دابَّةٍ رَبّى آخِذٌ بِناصِيتِها، إنَّ رَبّى عَلى صِراطٍ مُستَقيمٍ. اللهمَّ إنّى أعوذُ بِك مِن جَميعِ خَلقِك فَأَعِذنى، وأتَوَكلُ عَلَيك فى جَميعِ امورى فَاحفَظنى مِن بَينِ يدَى، ومِن خَلفى، ومِن فَوقى ومِن تَحتى، ولا تَكلنى فى حَوائِجى إلى عَبدٍ مِن عِبادِك فَيخذُلَنى، أنتَ مَولاى وسَيدى، فَلا تُخَيبنى مِن رَحمَتِك. اللهمَّ إنّى أعوذُ بِك مِن زَوالِ نِعمَتِك، وتَحويلِ عافِيتِك، استَعَنتُ بِحَولِ الله وقُوَّتِهِ مِن حَولِ خَلقِهِ وقُوَّتِهِم، وأعوذُ بِرَبِّ الفَلَقِ مِن شَرِّ ما خَلَقَ، حَسبِى الله ونِعمَ الوَكيلُ.[762]

صبح خود را آغاز مى‌كنم در حالى كه به روى گرامى خدا و نام بزرگ خدا و كلمه تام او پناه مى‌برم از گزند جانوران سمّى كشنده و غير كشنده، و از چشم بد و از گزند آنچه آفريده و پديد آورده و ايجاد كرده است، و از گزند هر جنبده‌اى كه پيشانى آن در دست پروردگار من است كه به راستى پروردگار من بر راه راست است. بار خدايا! از همه آفريدگانت به تو پناه مى‌آورم، پس پناهم ده و در همه كارهايم بر تو توكّل مى‌كنم، پس مرا از پيش رو و پشت سر و از بالاى سر و از زير پايم محافظت فرما و در حاجت‌هايم مرا به بنده‌اى از بندگانت حواله مده كه دستم را نمى‌گيرد. تويى سرور و آقاى من! پس مرا از رحمتت نوميد مساز. بار خدايا از زوال نعمتت و گرفتن عافيتت از من، به تو پناه مى‌برم. به جاى نيرو و توان خلق خدا، از نيرو و توان او كمك مى‌گيرم و از گزند آنچه آفريده است، به پروردگار سپيده‌دم پناه مى‌برم. خدا مرا بس است و نيكو كارگزارى است.

در باره نقش دعا در برطرف كردن گرفتارى‌ها، روايات فراوانى وجود دارند كه امكان طرح همه آنها در اين جا نيست و ما بخشى از آنها را در بحث ناخوشايندها خواهيم آورد؛ امّا فى الجمله، اين كه بر اساس آيات و روايات، دعا سلاح انبيا، اوليا[763] و اهل ايمان‌[764] است و جزئى از تقدير خدا به شمار مى‌رود.[765] لذا قضاى الهى را بر مى‌گرداند[766] و بلا را دفع مى‌كند[767] و هر دردى را

[762]. مصباح المتهجّد، ص 511، ح 589؛ المصباح، كفعمى، ص 175؛ البلد الأمين، ص 139؛ بحار الأنوار، ج 90، ص 212، ح 38.

[763]. ر. ك: نهج الدعاء، ج 1، ص 62، ح 62- 69( سلاح الأنبياء والأولياء).

[764]. ر. ك: همان، ص 74، ح 58- 61( سلاح المؤمن).

[765]. ر. ك: همان، ص 64، ح 70 و 71( من القدر).

[766]. ر. ك: همان، ص 74، ح 87- 101( ردّ القضاء).

[767]. ر. ك: همان، ص 82، ح 102- 127( دفع البلاء).