صبح
خود را آغاز مىكنم در حالى كه به روى گرامى خدا و نام بزرگ خدا و كلمه تام او
پناه مىبرم از گزند جانوران سمّى كشنده و غير كشنده، و از چشم بد و از گزند آنچه
آفريده و پديد آورده و ايجاد كرده است، و از گزند هر جنبدهاى كه پيشانى آن در دست
پروردگار من است كه به راستى پروردگار من بر راه راست است. بار خدايا! از همه
آفريدگانت به تو پناه مىآورم، پس پناهم ده و در همه كارهايم بر تو توكّل مىكنم،
پس مرا از پيش رو و پشت سر و از بالاى سر و از زير پايم محافظت فرما و در
حاجتهايم مرا به بندهاى از بندگانت حواله مده كه دستم را نمىگيرد. تويى سرور و
آقاى من! پس مرا از رحمتت نوميد مساز. بار خدايا از زوال نعمتت و گرفتن عافيتت از
من، به تو پناه مىبرم. به جاى نيرو و توان خلق خدا، از نيرو و توان او كمك
مىگيرم و از گزند آنچه آفريده است، به پروردگار سپيدهدم پناه مىبرم. خدا مرا بس
است و نيكو كارگزارى است.
در
باره نقش دعا در برطرف كردن گرفتارىها، روايات فراوانى وجود دارند كه امكان طرح
همه آنها در اين جا نيست و ما بخشى از آنها را در بحث ناخوشايندها خواهيم آورد؛
امّا فى الجمله، اين كه بر اساس آيات و روايات، دعا سلاح انبيا، اوليا[763]
و اهل ايمان[764] است و جزئى از تقدير خدا به
شمار مىرود.[765] لذا قضاى الهى را بر
مىگرداند[766] و بلا را دفع مىكند[767]
و هر دردى را