طلب كمك كند. چيزى كه در اين موقعيتْ كارايى دارد، دعا و استمداد از خداوند متعال است. تنها منبع يارى‌دهنده، خداوند متعال است. لذا در همه امور بايد دعا كرد و از خداوند متعال يارى جُست. دعا يكى از راه‌هاى برطرف كردن اندوه است. امام على (ع) خطاب به فرزندش امام حسن (ع) چنين مى‌نويسد:

وَاعلَم أنَّ الَّذى بِيَدِهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَالأرضِ قَد أَذِنَ لَكَ فى الدُّعاء... وَفَتَحَ لَكَ بَابَ المَتابِ وبابَ الاستِعتابِ، فإذا نادَيتَهُ سَمِعَ نَداكَ، وإذا ناجَيتَهُ عِلمَ نَجواكَ، فَأفضَيتَ إلَيهِ بِحاجَتِكَ، وأبثَثتَهُ ذاتَ نَفسِكَ، وشَكَوتَ إلَيهِ هُمومَكَ، واستَكشَفتَهُ كُروبَكَ.[759]

و بدان به تحقيق، كسى كه گنجينه‌هاى آسمان‌ها و زمين به دست اوست، به تو اجازه دعا داده ... و باب بازگشت‌] به سوى خداوند [و طلب رضايت‌] او [را باز كرده. پس هر گاه او را صدا بزنى، صداى تو را مى‌شنود و هر گاه با او نجوا كنى، نجوايت را مى‌داند. پس نيازت را به او ابراز مى‌كنى و راز درونت را برايش مى‌گشايى و با او دردِ دل مى‌كنى و از او مى‌خواهى كه غم و اندوهت را برطرف سازد.

از سوى ديگر، خداوند متعال، بى‌ترديد پاسخ هر دعاكننده‌اى را مى‌دهد: (قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ‌).[760] اساساً مى‌توان از صفات خداوند متعال، «مستعان» و «مجيب» را برشمرد. با توجّه به آنچه گذشت، معلوم مى‌گردد كه خداوند متعال، بهترين منبع براى يارى‌خواهى است و خداوند، بهترين منبعى است كه مورد يارى‌خواهى واقع شده است. بر اين اساس، انسان بايد براى از بين رفتن گرفتارى‌ها، به قدرتى رو كند كه توان چنين كارى را داشته باشد و اين، جز خداوند متعال نيست. پيامبر خدا (ص) تصريح مى‌كند:

مَن قال فِى كُلِّ يَومٍ حينَ يُصبَحُ وحينَ يُمسى: «حَسبِىَ اللّهُ لا إلهَ إلّا هُوَ، عَلَيه تَوَكَّلتُ وهُوَ رَبُّ العَرشِ العَظيم» سَبعَ مَرّاتٍ، كَفاهُ اللّهُ تَعالى ما أهَمَّهُ مِن أمرِ الدُّنيا والآخِرَةِ.[761]

هر كس هر صبح و شام، هفت بار بگويد: «خدا مرا بس است، هيچ خدايى جز او نيست، بر او توكل مى‌كنم و او ارباب عرش عظيم است»، خداوند، امور مهم دنيا و آخرت او را كفايت خواهد كرد.

امام كاظم (ع) در دعاى پنج‌شنبه خود در تمامى امور به خداوند توكّل مى‌كند و اين‌گونه مى‌فرمايد:

[759]. نهج البلاغة، نامه 31؛ كشف المحجّة، ص 227- 228؛ بحار الأنوار، ج 93، ص 301، ح 38.

[760]. سوره غافر، آيه 60.

[761]. الأذكار المنتخبة، ص 82؛ سنن أبى داوود، ج 4، ص 321، ح 5081؛ تفسير القرطبى، ج 8، ص 303؛ تفسير ابن كثير، ج 4، ص 181؛ كنز العمّال، ج 2، ص 164، ح 3588؛ بحار الأنوار، ج 87، ص 6، ح 8 و ج 86، ص 51.