به خدمت ايشان گمارد . چون شب فرامىرسيد مساور يك شقه گوشت و ابو سلمه مقدارى سركه و يقطين ديگر لوازم خوراك را فراهم مىآوردند و غذايى مىپختند و مىخوردند ، ابو جعفر در اين باره چنين سروده است :
« گوشت مساور و سركه ابو سلمه و لوازم يقطين خوراك پسنديده اى فراهم مىآورد » .
گويند ، چون خبر كشته شدن امام ابراهيم بن محمد و گريختن ابو العباس ( سفاح ) و ابو جعفر ( منصور ) از شام و مخفى شدن آنان در كوفه و پيش ابو سلمه باطلاع ابو مسلم رسيد ، از خراسان حركت كرد و به كوفه آمد و پيش ايشان رفت و نخست مرگ برادرشان ابراهيم را بان دو تسليت گفت ، سپس به ابو العباس گفت دست دراز كن كه با تو بيعت كنم ، و او دست پيش آورد و ابو مسلم با او بيعت كرد و سپس به مكه رفت و باز پيش آنان برگشت ، ابو العباس به ابو مسلم فرمان داد در خراسان هر عربى را كه از بيعت خوددارى كرد گردن بزند .
آنگاه ابو مسلم به خراسان برگشت و به تمام شهرها و روستاهاى خراسان سركشى كرد و با مردم روزى را براى خروج و قيام قرار گذاشت و بانان دستور داد هر كس مىتواند سلاح و مركوب براى خود تهيه كند :
گويند چون نصر بن سيار نتوانست در مورد كرمانى چاره يى بينديشد و از قيام ابو مسلم هم بيمناك بود براى مروان اين ابيات را نوشت . « اى پادشاهى كه در يارى دادن خود سستى مىكنى ، همانا وقتى رسيده است كه از نزديك به رويارويى تو بيايند .
خراسان چنان شده است كه شاهينهاى آن تخم گذاشته و همه جا بدون بيم جوجه بازكرده‌اند .
اگر به پرواز درآيند و براى آن چاره جويى نشود ، آتش جنگ را خواهند افروخت و چه آتشى » .
چون اين ابيات به مروان رسيد براى يزيد بن عمر بن هبيره فرماندار خود بر هر دو عراق نوشت [ 443 ] از ميان لشكريان خود دوازده هزار تن انتخاب كند و

443 - گاهى منظور از دو عراق كوفه و بصره است ، ظاهرا اين جا هم منظور همان است . ( م )