نتيجه و نظر

حال هر نظرى در باب رساله جوديّه باشد بايد گفت:

اولا در اين موقع كه بيش از يك نسخه خطّى رساله جوديّه در دست‌رس نداشتيم و با مراجعه بكتب تاريخ طب و حكمت و حكما مانند تاريخ الحكماء قفطى و طبقات الاطباء ابن ابى اصيبعه و امثال آنها و فهارس اغلب كتابخانه‌هاى عالم نامى از جوديّه نيافتيم فعلا هيچ دليلى مبنى بر بطلان نسبت اين رساله به شيخ نيست بلكه از نظر انصاف بايد گفت كه:

تا اين تاريخ با معلومات فعلى كه براى ما در اين مورد ميباشد رساله بالا را قاعدة بايد از ابن سينا دانست و تا خلاف آن ثابت نشده باشد رساله مزبور مى‌بايست از شيخ باشد.

ثانيا- اگر راه عناد و خرده‌گيرى و ايراد نباشد چه عيب دارد كه اين رساله را از ابن سينا دانسته و در اين موقع كه جشن هزاره وى برپاست علاوه بر آنكه نامى از استاد برده ميشود رساله بسيار قديمى كه در طاق نسيان افتاده بوده جهت هم‌ميهنان تقديم گردد.

در اين خصوص چند سطرى از حواشى كتاب «نمونه سخن فارسى» تأليف آقاى دكتر مهدى بيانى را كه بسيار بجا و مناسب و در باب اين رساله نوشته‌اند متذكّر ميشويم:

«اما اگر گفته شود با اين شك و تشكيك چگونه نمونه‌اى از آن رساله‌ها در اين كتاب آورده شده چنانچه سر مخاصمه نباشد جواب اين است كه آثارى كم و بيش مفيد و از طرفى يادگار زمان ديرين يعنى بسته بقرن 5 و 6 كه از آثار نثر آن دوره‌ها بسيار بدست نيست و مؤلّف واقعى آنها هم گمنام است براى عالم ادبيّات فارسى مغتنم و گردآوردن آن خدمتى است مخصوصا كه با اين يادآورى خوانندگان دچار