گمراهى هم نمى‌شوند و منظور اصلى كه نشان دادن نمونه فارسى است نيز مراعات ميشود».

پس بطور خلاصه بايد گفت:

چه رساله جوديه را از شيخ دانسته و چه از شيخ ندانيم و چه بنام سلطان محمود غزنوى باشد و چه نباشد در جشن هزاره ابن سينا كه دنيا جهت اين دانشمند نامى جشن ميگيرد بر ما ايرانيان واجب است ميراثى را كه دانشمندان ايرانى مانند ابن سينا و امثال آنها براى ما گذارده‌اند و افتخار اين آب و خاك ميباشند منتهاى جد و كوشش را براى انتشار كتب و مؤلفات آنان كه ذخيره فنا ناپذير و جاودانى است بكار بريم تا شايد از اين رهگذر مختصرى از دين خود را بكشور و اسلاف اداء نموده باشيم و روزى برسد كه باز كشور ما همان مجد و عظمت باستانى خود را از حيث علم و دانش از سر گيرد و در آسمان طب ايران ستارگان قدر اول جهان پزشكى مانند طبرى و رازى و اهوازى و ابن سينا و گرگانى بدرخشند و نيز بمانند ساير ملل راقيه بتوانيم بر روى شالوده و اساس پايه كاخ دانشمندان سلف بنائى چند بگذاريم چرا كه:

در خاتمه اين مقدمه با عذر تقصير از اينكه بنده را حقّى بورود در بحث تاريخى و اظهار نظر در اين قبيل مسائل نيست از مورّخين و دانشمندانى كه عمر خود را بتحقيق و تدقيق در كتب تأليفى استادان بزرگ مانند ابن سينا و امثالهم پرداخته‌اند تمنّى ميگردد هر نوع لغزش و زلت در اين مقدّمه بيابند بنده را مطّلع سازند.

«تمام شد مقدمه رساله جوديه» بنده ناچيز- دكتر محمود نجم‌آبادى‌