بود و بدربار ايران پناه برده بودند شاهنشاه ايرانى آنها را تحت حمايت خود قرار داد و بار ديگر رونق زيادى به جندى شاپور بخشيد، در اين موقع جندى شاپور مركز علماء و دانشمندان و پزشكان عالم شد و انوشيروان دادگر بهمراهى دانشمندان تبعيد شده مدرسه طبّ در بيمارستان جندى شاپور بنا نمود كه در آن هم تعليم طبّ و هم معالجه بيماران ميشده است و بزرگترين مركز طبّى دنياى آن زمان گرديد و طالبين از اطراف و اكناف براى تحصيل طبّ بآنجا ميآمدند چنانكه حارث بن كلده كه معاصر حضرت ختمى مرتبت (ص) بود از فارغ التّحصيلهاى اين مدرسه بشمار ميرود و معروف است كه يك مرتبه هم بمعالجه پادشاه ايران مفتخر گرديده است.

عدّه زيادى از پزشكان در جندى شاپور تحت لواى پادشاهان ساسانى مانند اجداد بختيشوع معروف بخدمت اشتغال داشته‌اند.

پس بدين ترتيب مى‌بينيم كه بر اثر اختلافات مذهبى در روم شرقى و تهمت بدعتگذارى در دين بعدّه‌اى از علماء و دانشمندان و اطباء، طبّ يونانى از آن سرزمين بوسيله اطباء يونانى بايران انتقال يافت.

در اينجا متذكّر ميگرديم كه طبّ ايران چنانكه گذشت قسمت اعظمش از يونان اخذ گرديده چنانكه در دوران هخامنشى عدّه‌اى از پادشاهان اين سلسله طبيب يونانى در دربار داشتند.

طبيب داريوش كبيرDemokedes و طبيب اردشير اوّل هخامنشى نيز بنام آپولونيدس و طبيب اردشير دوّم نيز بنام كتزياس بود كه همه يونانى و بدرمان پادشاهان هخامنشى اشتغال داشته و بواسطه مقام خود بسيار محترم ميزيسته‌اند، منتهى بايد گفت طبّ هندى بمناسبت‌