(علت عصب رسانى به پرده حاجز از اعصاب گردنى)

همانا براى عصب رسانى به پرده حاجز، از عصب‌هاى نخاعى گردنى و نه از اعصاب نخاعى پايين‌تر توزيع مى‌شود [1] تا عصب از بخش مرتفع به سوى پايين سرازير گردد در نتيجه توزيع (و حركت بخشى) آن در پرده حاجز به بهترين وجه انجام پذيرد بويژه كه اولين مقصد آن پرده نصف كننده سينه مى‌باشد، و امكان رسيدن ساير عصب‌هاى نخاعى به صورت مستقيم بدون شكسته شدن به زاويه‌اى به پرده حاجز نبود. [2]

از طرف ديگر اگر بنا بود همه رشته‌هاى عصبى كه به سوى پرده حاجز سرازير مى‌شود، از مغز فرود آيد، مسير طولانى را بايد طى مى‌نمود. [3]

محل پيوند اين رشته از عصب‌ها وسط پرده حاجز قرار داده شد زيرا اگر به جاى وسط، به انتهايى از پرده متصل مى‌گشت، ديگر پراكندگى و پخش شدن رشته‌هاى عصب به صورت عادلانه و يكنواخت انجام نمى‌گرفت، يا اگر به همه جوانب پرده متصل مى‌گرديد، اين نوع اتصال انحراف از مجراى طبيعى آن بود، زيرا حركت توسط ماهيچه‌ها به سبب انتهاى آنها (كه به عضو متصل است) مى‌باشد، سپس جوانب پرده متحرك از ناحيه پرده مى‌باشد، بنا بر اين بايد (جوانب) انتهاى عصب‌ها قرار داده شود [4] نه ابتداى آن.

اينك كه بايد عصب‌ها در ابتدا به وسط پرده متصل گردد، به ضرورت بايد آويزان باشد، پس براى حفاظت آن (از آسيب و پارگى) لازم است تحت حمايت و پوشش قرار گيرد، در نتيجه به وسيله نگه دارنده‌اى محافظ كه همراهى كننده اوست از پرده نيمه كننده سينه پوشانده گرديد [5] و با تكيه بر آن، بر پرده فرود آمد. [6]

[1] با اين كه اعصاب نخاعى پايين‌تر نزديك‌تر به پرده حاجز مى‌باشند.

[2] بلكه به صورت اريب به پرده حاجز مى‌رسد.

[3] در اين مسير طولانى در معرض آسيب قرار مى‌گرفت و از تحريك بخشى به پرده ناتوان مى‌گرديد.

[4] تا هرگاه دچار انقباض شود پرده جمع گردد و در حالت استراحت پرده انبساط يابد.

[5] در وسط آن كانال عبور براى اين عصب قرار داده شد.

[6] دو جمله اخير از نسخه تهران ترجمه گرديد.