3. ماهيچه‌اى بزرگ‌ [1] و مضاعف‌ [2] كه رويشگاه (رشته‌هاى) آن از سراسر استخوان جناغ مى‌باشد، به پايين جلوى بازو پيوند مى‌خورد، هرگاه توسط رشته‌اى كه براى شاخه فوقانى است، حركت داده شود، بازو را رو به روى سينه بالا مى‌آورد و يا هرگاه شاخه ديگر (تحتانى) حركت نمايد، بازو را در برابر سينه پايين مى‌آورد و يا هرگاه هر دو شاخه به حركت آيند، بازو را مستقيم (بدون بالا و پايين) در برابر سينه قرار مى‌دهد.

(نوع دوم از ماهيچه‌هاى حركت بازو)

دو ماهيچه كه رويشگاه آن، استخوان خاصره است در حالى كه از ماهيچه بزرگِ برآمده از استخوان جناغ، [3] به داخل بدن تمايل بيشترى دارد، به استخوان بازو متصل مى‌گردد: يكى از اين دو ماهيچه كه ستبر (و بلندتر) است از سوى استخوان خاصره و (مهره‌هاى) دنده‌هاى آزاد رويش مى‌يابند و بازو را به صورت راست به سمت دنده‌هاى آزاد سينه مى‌كشند؛ و دومين آن، ماهيچه‌اى نازك است‌ [4] كه اين ماهيچه از (غشاهاى زير) پوست خاصره نه از استخوان آن، رويش مى‌يابد، تمايل اين ماهيچه به وسط (دنده‌ها) از ماهيچه اول بيشتر مى‌باشد، انتهاى اين ماهيچه به وتر ماهيچه برآمده از پستان (اولين ماهيچه) در حالى كه فرو رفته است، پيوند مى‌خورد، عمل اين ماهيچه به صورت‌

مشاركت، مانند عمل ماهيچه اول است‌ [5] با اين تفاوت كه اندكى به عقب متمايل مى‌گرداند.

(نوع سوم از ماهيچه‌هاى حركت بازو)

پنج ماهيچه ديگر در حركت بازو نقش دارند كه مبدأ همه آنها از استخوان‌

شانه مى‌باشد:

[1] عضله سينه‌اى بزرگ (PectoralisMajor( مبدأ: استخوان ترقوه، استخوان جناغ و 6 غضروف دنده‌اى، انتها: لبه خارجى ناودان دو سرى استخوان بازو ... عمل: اداكسيون (باز كردن) و روتاسيون داخلى بازو (چرخاندن به طرف داخل) .... (ضروريات آناتومى اسنل، جدول 17- 3)

[2] لذا داراى دو شاخه مى‌باشد كه هر يك، حركتى را انجام مى‌دهد.

[3] مقصود ماهيچه سوم (بزرگ و مضاعف) مى‌باشد كه از استخوان جناغ برآمده است.

[4] به خصوص در ابتداى رويش، سپس به تدريج ستبر مى‌شود.

[5] ماهيچه اول (ستبر) بازو را به سمت دنده‌هاى آزاد و به صورت مستقيم مى‌كشد.