1. قلب، منشأ نيروى حياتى بدن مى‌باشد؛

2. مغز، منشأ نيروى حسى و حركتى بدن مى‌باشد؛

3. كبد، منشأ نيروى غذا رسان بدن مى‌باشد.

اعضاى فرمانده به اقتضاى حيات نسل، اين سه عضو به اضافه عضو چهارم كه به ابقاى نسل اختصاص دارد، و آن بيضه‌ها مى‌باشد كه وجود آن در بدن يك جنبه ضرورى دارد و يك جنبه انتفاعى؛ اما ضرورت وجود بيضه‌ها در بدن، توليد منى (اسپرم) [1] نگه دارنده نسل مى‌باشد، و جنبه انتفاعى وجود آنها در بدن تماميت بخشى به شكل‌ [2] و مزاج نرينه و مادينه‌ [3] كه (دو صفت و) عارضه لازم براى همه انواع حيوانات مى‌باشد و نه از صفات ذاتى در نفس حيوانيت‌ [4]» اعضاى فرمان بر» پاره‌اى فرمان برى در جنبه تهيه و آماده كردن و پاره‌اى ديگر فرمان برى در رساندن را به عهده دارند، فرمان برى در جنبه آماده كردن را خدمت بهره گويند و فرمان برى در جنبه خدمت رسانى را خدمت مطلق نامند، فرمان برى در آماده كردن (پشتيبانى) بر فعل فرمانده (رئيس) تقدم دارد و فرمان برى در خدمت رسانى نسبت به فعل او تأخر دارد.

«قلب» عضو فرمانده (در آن نيروى حياتى) و عضو فرمان برِ آماده كننده‌ [5] آن مانند: ريه، و عضو فرمان برِ خدمت رسان آن مانند: شريان‌ها (سرخ رگ‌ها) [6] مى‌باشد.

«مغز» عضو فرمانده (در آن نيروى نفسانى) و عضو فرمان برِ آماده كننده آن مانند: كبد و ديگر اعضا، شامل اعضاى دستگاه گوارش‌ [7] و اعضاى نگه دارنده روح (مثل ريه) [8] مى‌باشد، و عضو فرمان برِ رساننده آن مانند: دستگاه عصبى مى‌باشد.

[1] مقصود از توليد منى توسط بيضه‌ها، نضج و ايجاد استعداد براى نيروى مولده مى‌باشد و ماده منى در اعضاى پيش از بيضه به وجود مى‌آيد.

[2] شكل و هيأت نرينه (مردى) و مادينه (زنى) مانند استخوان بندى، فراخى سينه، تن صدا و ديگر ويژگى‌ها.

[3] در زنان نيز وجود بيضه (تخمدان) پنهان در كامل كردن مزاج و ساير ويژگى‌هاى زنانه مؤثر مى‌باشد.

[4] نر و ماده بودن از عوارض لازم و جدا نشدنى حيوان محسوب مى‌شود نه از فصول و صفات مقوم ذات كه با فقدان آن از دايره حيوانيت خارج گردد.

[5] آماده كننده هوا براى قلب و در باز دم تخليه هواى سوخته از آن.

[6] رساننده روح حياتى به همه اعضاى بدن.

[7] اعضاى غذايى آماده كننده مانند دهان، مرى و معده.

[8] اعضاى نگهدارنده روح مانند بينى، ناى، ريه و شريان صاعد به مغز (شبكه).