نمى‌دهد كه بشريت نابود گردد؛ بلكه تنها اوست نگاهدارنده انسانها تا روز قيامت، روزى كه همه جهانيان از ستم و سركشى رهايى مى‌يابند.

شايد مطالعه دقيق آياتى كه به سرگذشت امّتهاى گذشته پرداخته‌اند، بر ما آشكار سازد كه طاغوتهاى زمان همچون: فرعون، نمرود، قارون، هامان، نسلهاى ايشان و پيروانشان با مرگ طبيعى درنگذشته‌اند؛ بلكه از عرشهاى خود بر كنار و سرنگون شده‌اند.

خداوند به اين علّت به آنها مهلت داده بود و حجّت را برايشان تمام كرده بود كه، ايشان و مردم را بطور يكسان آزمايش كند. ولى اين مهلت و آن حجّت ابدى نبوده بلكه، هر كارى موعدى مقرّر دارد.

پس نمى‌توان تصوّر كرد كه نمونه‌هاى بيدادگر زمان، چون صهيونيستهاى خونخوار كه بزرگ و كوچك نمى‌شناسد و گلوله‌هاى ظلم و نابودى را به سوى فلسطينيها نشانه گرفته است و يا وحشيگرى صدام و همدستانش كه بر عليه مردم عراق اعمال مى‌شود، هميشه جاودان خواهد ماند. پس هركه اينگونه بيانديشد، حكم نابودى خويش را صادر كرده است، قبل از آنكه ظلم ستمكاران دامانش را بگيرد.

اميد راستين‌

قرآن و احاديث پيامبر و ائمه اطهار عليهم السلام و همچنين ضرورت عقل به ما مژده داده‌اند كه روزى امام مهدى (عج) در حاليكه پرچم قرآن وپيامبر را بر دوش دارد، خواهد آمد و به نداى همه جهانيان پاسخ خواهد داد.