آن روز زمانى فرا خواهد رسيد كه امّتها و ملّتها از تجربه‌هاى شكست خورده خود در طول تاريخ نااميد گشته‌اند و بعداز آنكه به نقطه صفر رسيدند، تنها در امام زمان (عج) اميد الهى را مى‌يابند. او تنها نجات دهنده‌اى است كه خداوند، زمين را به خاطرش حفظ نموده تا در روز موعود ظهور نمايد.

بر ما كه سعى در نشر پيام قرآن داريم شايسته است، از مردم توقّع نداشته باشيم كه مثلًا از رهگذر آموزش نماز شب تسليم اين پيام گردند. سپس به آنها وعده دهيم و انديشه ظهور نجات دهنده را براى ايشان آشكار سازيم و آنكه اين نويد، اصل مذهب شيعه است. نويدى كه اوج راه و روش اميرالمؤمنين، امام على عليه السلام و دو فرزندش امام حسن و امام حسين عليهم السلام و ساير ائمه اطهار عليهم السلام را نشان مى‌دهد. در اينجاست كه جهان راه حق را مى‌يابد و مردم با انديشه‌ها و دلهايشان حقيقت ايده اسلامى را كه سوق دهنده ايشان به سوى اميد و زندگى است، لمس مى‌كنند.

همانا، نويد به اين اميد با انواع مژده‌هايى كه بشريت در طول تاريخ ديده است، تفاوت ريشه‌اى دارد. زيرا، آن نويدها چيزى جز وعده‌هاى دروغين نبوده‌اند كه افرادى به قصد انجام منافع شخصى يا توجيه ظلم ستمكاران و ادامه حكومت آنها- كه خود مى‌دانند روزى از روزها نيست و نابود خواهد شد- آفريده‌اند.

امّا اين نويد- نويد ظهور امام زمان (عج)- از واقعيّت جدا نيست.

زيرا، از يك جهت خالق يكتا، انبياء و ائمّه اين مژده را داده‌اند.