بدين ترتيب موقعيّت على بن يقطين در نزد هارون تثبيت شد. پس از اين واقعه نامه‌اى از جانب امام موسى بن جعفر عليهما السلام خطاب به على بن يقطين رسيد كه متن آن چنين بود:

از حالا، آن گونه وضو بساز كه خداوند فرموده است. يك بار شستن صورت واجب و بار دوّم به منزله تكميل آن است. دستهايت را از آرنج تا انگشتان بشوى و با ترى حاصل از وضويت جلوى سر و روى پاهايت را مسح كن. اينك بيمى كه بر تو بود، مرتفع شد. و السلام. [1]

3- مسيّب، جانشين رئيس شرطه (رئيس شهربانى) حكومت يعنى سندى بن شاهك بود. مسيّب مأمور زندان امام كاظم عليه السلام بود و چنان كه از برخى متون تاريخى فهميده مى‌شود از هواخواهان آن‌حضرت به حساب مى‌آمد و اوامر امام را به پيروانش مى‌رساند.

در واقع بسيارى از كسانى كه امام پيش آنها زندانى بود، به خاطر ديدن معجزات آن‌حضرت قايل به امامت و ولايت او بودند بشّار بنده سندى بن شاهك در اين باره مى‌گويد:

من يكى از سرسخت‌ترين دشمنان آل ابوطالب بودم. روزى سندى بن شاهك مرا خواست و گفت: من مى‌خواهم تو را به كارى بگمارم كه هارون با اطمينان مرا بر آن گمارده است. گفتم: در اين صورت هيچ چاره‌اى ندارم. سندى بن شاهك گفت: اين موسى بن جعفر است كه هارون او را به من سپرده است و من تو را به پاسبانى از او گماشتم. بشّار