اين بيان نشانگر آن است كه امام عليه السلام 910 از محصولات اين زمين را در وجوه خيريه مصرف مى‌كرده و تنها 110 از آن را براى خود برمى‌داشته است.

3- هشام بن سالم يكى از ياران برجسته آن امام نقل مى‌كند: ابوعبداللَّه را عادت بر اين بود كه چون هوا تاريك مى‌شد و پاسى از شب مى‌گذشت كيسه‌اى برمى‌گرفت كه در آن گوشت و نان و پول بود. آن را بر گردنش مى‌افكند و به سوى نيازمندان مدينه مى‌رفت و محتويات كيسه را بين آنان تقسيم مى‌كرد در حالى كه هيچ يك از آنها حضرتش را نمى‌شناختند.

همين كه آن‌حضرت از دنيا رفت و نيازمندان ديدند كه از پخش گوشت و نان و پول شبانه خبرى نيست، دريافتند آن مرد ابو عبداللَّه الصادق بوده است. [1]

4- هياج بسطامى در باره بخشندگى امام صادق عليه السلام مى‌گويد:

ابو عبداللَّه آن قدر انفاق مى‌كرد كه براى خانواده‌اش چيزى باقى نمى‌ماند. [2]

5- مصادف، دربان امام صادق، مى‌گويد: در ميان مكّه و مدينه با ابوعبداللَّه همراه بودم. به مردى كه در زير يك درخت نشسته بود برخورديم.

امام فرمود: راه خود را به طرف اين مرد كج كن. من مى‌ترسم كه او