خود پرداخت و آنگاه كه از هر يك از ما در مورد طرف مقابلش وثيقه گرفت گفت: بدانيد كه اين مبلغ از مال من نبود بلكه ابو عبداللَّه الصادق مرا فرمود كه هرگاه دو تن از ياران ما با يكديگر به نزاع پرداختند ميان آنان سازش برقرار كنم و از مال او فديه دهم. اين مبلغ از مال ابو عبداللَّه بود.

2- مردى نزد امام صادق عليه السلام آمد و عرض كرد: شنيده‌ام كه تو در عين زياد (نام قريه امام صادق) كارى مى‌كنى كه دوست دارم از زبان خودت شرح آن را بشنوم.

امام عليه السلام فرمود:

«آرى من دستور داده‌ام هر گاه كه ميوه مى‌رسد، ديوارها را خراب كنند تا مردم بيايند و بخورند و فرمان داده‌ام كه ظرفهائى بگذارند و بر هر ظرف ده تن بنشينند [1]. هر گاه ده تن خوردند ده تن ديگر بيايند (و بخورند) و براى هر يك از آنها يك مُدّ خرما گذارده مى‌شود.

و همچنين دستور داده‌ام براى همسايگان اين زمين از پيرمرد و پيرزن و بيمار و كودك و هر كس كه نمى‌تواند بيايد، يك مُدّ وزن كنند و چون مزد كارگران و وكلا را پرداخت كردم باقيمانده را به مدينه آورده آن را بر ساكنان بيوت و مستحقان، بر حسب استحقاقشان، تقسيم مى‌كنم و پس از اين براى من 400 دينار باقى مى‌ماند حال آنكه غلّه اين زمين 4000 دينار مى‌باشد.