ابوحنيفه در باره آن‌حضرت مى‌گويد:

«فقيه‌تر از جعفر بن محمّد نديدم».

و نيز گفته است:

«جعفر بن محمّد فقيه‌ترين كسى است كه ديدم».

«او (امام صادق عليه السلام) در دين داراى دانشى سرشار و در حكمت صاحب ادبى كامل است».

شهرستانى در باره آن‌حضرت مى‌گويد:

ابن حجر هيثمى در باره آن امام مى‌گويد:

«مردم از جعفر بن محمّد الصادق علومى نقل كرده‌اند و آوازه او در تمام شهرها پيچيده و پشيوايان بزرگ از او روايت نقل كرده‌اند».

سيد امير على، نويسنده كتاب مختصر تاريخ العرب و التمدن الاسلامى، در باره آن‌حضرت مى‌گويد:

«اين اشاره را از ياد نبايد برد كه كسى كه زعيم اين جنبش بود، يكى از نوادگان على بن ابى‌طالب موسوم به امام جعفر، ملقّب به صادق بود. وى مردى بود با افقهاى باز فكرى و خردى بس دورانديش. به علوم عصر خويش بسيار اهتمام مى‌ورزيد. در واقع او به عنوان نخستين پايه‌گذار مدارس فلسفى در اسلام محسوب مى‌شود. در اجتماعات و جلسات علمى آن‌حضرت، تنها كسانى كه بعداً به عنوان بنيان‌گذاران مذاهب فقهى معرفى شدند، شركت نمى‌كردند بلكه دانش‌پژوهان علاقه‌مند به فلسفه و فلاسفه از نقاط دوردست نيز در اين جلسات شركت مى‌جستند».