نباشند. پس مدّت بر آنان دراز شد و دلهايشان سخت گرديد.»

(أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى‌ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتاً وَهُمْ نَائِمُونَ* أَوْ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى‌ أَنْ‌يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحىً وَهُمْ يَلْعَبُونَ* أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ) [1]

«پس آيا مردم شهرها از آن ايمنند كه شبانگاه كه در خوابند عذاب ما آنها را فراگيرد؟ وآيا مردم شهرها از آن ايمنند كه روز در حالى كه به بازى مشغولند عذاب ما آنها را در بر گيرد؟ پس آيا از مكر خدا ايمن شدند؟! پس جز گروه زيانكاران از مكر خدا احساس امنيّت نمى‌كنند.»

به خليفه بگو السلام عليك و رحمة اللَّه وبركاته.

آنگاه دو باره قصد نماز و توجّه كرد. عرض كردم: آيا پس از سلام عذر يا پاسخى هست؟

فرمود: آرى. به او بگو:

(أَفَرَأَيْتَ الَّذِي تَوَلَّى‌* وَأَعْطَى‌ قَلِيلًا وَأَكْدَى‌* أَعِندَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى‌* أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى‌* وَإِبْرَاهِيمَ الَّذِي وَفَّى‌* أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى‌* وَأَن لَّيْسَ لِلْانسَانِ إِلَّا مَا سَعَى‌* وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى‌) [2]

«پس آيا ديدى كسى را كه پشت كرد و اندكى انفاق كرد و آنگاه بكلّى امساك كرد، آيا علم غيب نزد اوست و او بيناست يابد آنچه در صحف موسى است آگاهى نيافته و هم در صحف ابراهيم وفادار كه هيچ كس بار گناه ديگرى‌