نام کتاب : زندگانى امير مؤمنان امام على بن أبي طالب(ع) نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 60
و ريشهدار دوران جاهليّت بود و پس از فتح مكّه به اسلام گرويده بود
و اينك به مثابه شمشيرى آخته در دست حكومت عمل مىكرد، به سوى او روانه نمود. اين
فرمانده خالد بن وليد نام داشت. او مالك را كشت و به عرض و ناموس وى تجاوز كرد تا
ديگر قبايل هم كه در انديشه شورش بر حكومت تازه بودند، از سرنوشت وى عبرت آموزند.
اين كشمكشها تا آنجا ادامه يافت كه در زمان خلافت امامعلى عليه
السلام منجر به بروز جنگهاى خونين داخلى شد. درحقيقت اگر اين پيش زمينهها وجود
نداشت، هرگز آن درگيريها صورت خونريزى و كشتار به خود نمىگرفت.
آنچه پژوهشگران از طريق دهها مدرك تاريخ استنباط مىكنند آن است كه
امام على عليه السلام هرگز تمايلى به تغيير درگيريها به رقابتى سياسى براى رسيدن
به قدرت نداشته و راضى به گسترش دادن آنها به صورت جنگهاى خونين نبوده است.
آنحضرت حتّى خود را از صحنه سياست كنار نكشيد. بلكه برعكس درتمام امور با خلفا
همكارى مىكرد. امور آنان را انجام مىداد و گره مشكلاتشان را مىگشود.
از سوى ديگر خلفا خود به برترى امام على عليه السلام اعتراف داشتند و
نصايح و داوريهاى آنحضرت را به كار مىبستند و در مناسبتهاى مختلف وى را
مىستودند.
سخن خليفه اوّل مشهور است كه مىگفت: «مرا وانهيد كه من بهترين شما
نيستم درجايى كه على درميان شماست». واين سخن را از خليفه دوّم به تواتر نقل شده
است كه مىگفت: «اگر على نمىبود هرآينه عمر هلاك مىشد» گويند عمر در بيش از صد
مناسبت اين جمله را بر زبان آورده بود.
نام کتاب : زندگانى امير مؤمنان امام على بن أبي طالب(ع) نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 60