نازل شده است، همچنين سر فرود آوردن در برابر سننِ الهى كه آنها را در هستى و توسط بشر به اجرا درآورده است. اين تسليم كه گوهر عبادت است آدمى را براى رسيدن به مرحله دوم آماده مى‌كند، چه، بدون تسليم در برابر خداوند سبحان كه مالك و مقتدر است چگونه براى اين مخلوق ميسّر خواهد بود كه در عرصه هستى به فعاليت بپردازد. شايد ويژگىِ رضا و خشنودى كه در متحوّل شدن انسان سهم دارد از برجسته‌ترين تجلّياتِ اين تسليم است. رضا و خشنودى همان اعتراف نفسانى به حقايق آفرينش است.

3- نزديك شدن به سوى خدا و برگزيدن وسيله‌اى براى رسيدن به خشنودى خدا در پرتو نامهاى نيكوى او. در اينجا حقيقت مهمى است كه ناگزير بايد توضيح دهيم و آن مفهوم نزديكى و تقرّب جستن به خداست.

سوم- مفهوم واژه تقرّب چيست؟

مطمئناً خداوند سبحان در جايگاهى بالا قرار ندارد كه ما به گونه‌اى مادى به سوى او بالا رويم، و نيز در مكانى دور قرار ندارد كه به سوى او حركت كنيم و مسافتى جغرافيايى را كه ميان ما و او ست بپيماييم.

خداوند برتر از آن است كه جا و يا مرزى او را در بر بگيرد. بنابراين مفهوم نزديكى به خدا چيست؟ پاسخ را در فراز بعدى مى‌خوانيم:

چهارم- مفهوم كلمه «اسماء» چيست؟

خداوند اسماء حسنى دارد كه خدا را با آنها مى‌خوانيم، و اسماء خداوند سبحان همان والاترين مفاهيم كمال و جمال است. اينك بياييم با هم دراين آيات از سوره حشر تدبّر كنيم:

هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَانُ الرَّحِيمُ هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ* هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنَى‌ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ