و حتّى مسيحيّت محافظه كار به شمار مى‌آيد عصر تأمّل اخلاقى نوين را در اروپا گشود و پاسكال در بيشتر انديشه‌هاى خود از آن پيروى كرد.

از نگاه اين مكتب وجود «نظم طبيعى» را خداوند متعال پديد آورده است، و انديشه ما از درك همه پايانه‌هاى اين «نظام» ناتوان است و از همين روى به هيچ چيز اطمينان قطعى نمى‌يابيم (نه افكار كافران و نه تعصّب متديّنان) و والاترين ارزش، «تسليم» در برابر «طبيعت» و پيگيرى عرفى است كه پيشينيان بر آن بوده‌اند و از قدمت آنها درستيشان را دريافته‌ايم، و نيز بهره ورى از همه منابع زمين، سخت نگرفتن (دورى از تكلّف)، كناره‌گيرى از آز، پذيرش مرگ و درد به اعتبار آنكه «طبيعى» هستند. [1]

نقد مكتب مونتنى‌

انديشه نظام الهى و پذيرش آن و انديشه نارسايى عقول ما در شناخت اهداف آن، دو انديشه پذيرفته شده به شمار مى‌آيند، ولى هر دو ناقص‌اند، زيرا در پرتو «عقل و وحى» است كه شناخت امورى از اهداف نظام كل كه با ما در پيوند هستند در اختيار ما نهاده شده است، و آنها ارزشهاى حق (تقوا)، عدل، احسان و در نتيجه همان چيزهايى هستند كه راه ما رابه سوى خداوند صاحب عرش كوتاه مى‌كند؛ خدايى كه نظام را مقدّر كرده و همچنان تدبيرش مى‌كند. بهره بردن از طبيعت نيز در محدوده آن ارزشها كارى پسنديده است، و آز و زياده روى بدون ترديد به امورى منجر مى‌شود كه با اين اهداف و ارزشهاى والا ناهمسوست.

دكارت‌

دكارت كه حاكمِ تحوّل فلسفه روزگار معاصر شمرده مى‌شود معتقد است كه ارزش اخلاقى، به كارگيرى هوى و هوسها در راه رفتار هنجار است،