«چون بندگان من درباره من از تو بپرسند، بگو كه من نزديكم و به
نداى كسى كه مرا بخواند پاسخ مىدهم. پس به نداى من پاسخ دهند و به من ايمان آورند
تا راه راست يابند.»
ما از اين آيه استفاده مىكنيم كه دعا بُعد برجستهاى از ابعاد ايمان
به خداست.
ت- خداوند، پناهگاه انسان درماندهاى است كه او را فرامىخواند و او به
دعاى چنين بنده درماندهاى پاسخ مىدهد، چنان كه خود مىفرمايد:
«يا آن كه درمانده را چون بخواندش پاسخ مىدهد و رنج از او دور
مىكند...»
امام صادق عليه السلام مىفرمايد:
«هركه در دعا پيشى گرفت هنگام فرود آمدن بلا به او پاسخ داده
مىشود و گفته مىشود: اين صداى آشنايى است و از آسمان بازداشته نمىشود، وهركه در
دعا پيش قدم نشود هنگام فرود آمدن بلا به او پاسخ داده نمىشود و فرشتگان مىگويند
اين صدايى است كه با آن آشنايى نداريم. [4]»