در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمده است كه فرمود: «دعا مغز عبادت است وهيچ‌كس با دعا به نابودى نمى‌رسد. [1]»

«دعا» محور شكر، ذكر، طلب آمرزش و زارى در درگاه خدا است. «نماز» ديگر ارزشهاى والايى را در خود گرد آورده كه با عبادات و با هر آنچه بنده را به خداوند پيوند مى‌دهد در پيوند هستند.

اوّل- امر به دعا:

الف- خداوند بندگان خود را به دعا فرمان داده است و بديشان توصيه كرده كه فضل خدا را بخواهند. او مى‌فرمايد:

... وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِن فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيماً [2].

«... و از فضل خدا طلب كنيد، كه خدا بر هر چيزى آگاه است.»

يك- از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله رسيده است كه فرمود: «بدرستى كه رزق و روزى به عدد قطره‌هاى باران از آسمان به زمين فرود مى‌آيد و به هركس به ميزانى كه براى او مقدّر است مى‌رسد، ولى نزد خداوند زياده‌هايى است، پس، از زياده‌هايى كه نزد خداوند است طلب كنيد. [3]»

دو- اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد:

«خدا را به خاطر آوريد كه او ياد آورنده‌اش را ياد مى‌آورد و فضل و رحمت او را بخواهيد كه دعاى هيچ مؤمنى كه او را بخواند نوميد نمى‌گردد... [4]»

ب- در واقع نپذيرفتن اين فراخوان الهى، استكبار و سركشى است و كيفر استكبار، آتش خواهد بود. خداوند مى‌فرمايد:

وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ‌