نام کتاب : ايمان زيربناى شريعت نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 435
بخش اوّل- دعا، زبان ايمان است
دعا، زبان ايمان، سرچشمه فضايل و محور ارزشهاى عبادى است. پس نماز،
خود گونهاى دعا و مفهومى ارتباطى است چنانكه از بزرگترين اهداف حجّ نيز، ذكر و
دعاست.
ماه روزه، ماه دعاست و دعا همه گونههاى ذكر اعمّ از اسماء الهى و
طلب آمرزش و توبه را دربردارد.
دعا تعبيرى رسا و آشكار از شناخت مؤمن نسبت به خداى خود ونامهاى
نيكوى او و بينش ژرف او نسبت به ضعف بشرى و احساس شديد به ابعاد نقص خود ونقاط ضعف
و ميزان نيازش به تكامل و رشد مىباشد.
كسى كه با دعايى صادقانه با خدايش به نجوا مىپردازد از نزديك،
چيرگىِ خداوند و فراگيرىِ احاطه او در علم، قدرت، رحمت و همچنين جمال او را مشاهده
مىكند.
پس در يك سخن، «دعا بزرگترين تجلّيات شناخت خدا و
گستردهترين درهاى رحمت اوست».
اميرالمؤمنين عليه السلام مىفرمايد: «دعا كليد
رحمت و چراغ تاريكىها است. [1]»
دعا بالاترين درجات عبادت، گوهر نماز و مغز پرستش است.