در دنيا و آخرت است. خداوند مى‌فرمايد:

... وَابْتَغُوا مِن فَضْلِ اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‌ [1].

«... و رزق خدا را طلب كنيد و فراوانش ياد كنيد. باشد كه رستگار شويد.»

الف- رسول اكرم صلى الله عليه و آله در توصيه‌اى به ابوذر مى‌فرمايد:

«بر تو باد تلاوت قرآن و ذكر فراوان الهى كه آن موجب ياد تو در آسمانها خواهد بود و نورى است براى تو در زمين. [2]»

ب- از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت شده است كه فرمود:

«ذكر خدا را فراوان به جاى آوريد هنگامى كه به بازار وارد مى‌شويد و هنگامى كه مردم، مشغول كارهاى خود هستند كه اين كفّاره گناهان است و موجب افزايش حسنات مى‌گردد و سبب مى‌شود كه نام شما در زمره غافلان نوشته نشود. [3]»

هفتم- ياد خدا موجب فروفرستاده شدن رحمت الهى:

براى آنكه خداوند را هنگام سختيها فراموش نكنيم و براى آنكه خداوند ما را از شرّ مصيبتها حفظ كند و هنگام نياز، دعاى ما را استجابت كند، ناگزير بايد هميشه او را در خاطر داشته باشيم، پس هركس خدا را در آسايش، ياد كند خداوند او را به هنگام گرفتارى ياد خواهد كرد. خداوند مى‌فرمايد:

فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ‌ [4].

«پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم. مرا سپاس گوئيد و ناسپاسى من مكنيد.»

الف- در حديثى رسيده از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمده است كه فرمود:

«در توراتى كه تغيير نيافته نوشته شده است، موسى عليه السلام از خدايش درخواستى كرد و عرض كرد: اى خدا! آيا تو به من نزديكى تا من با تو نجوا كنم يا