دورى تا فراخوانمت؟ پس وحى آمد كه اى موسى! من همنشين كسى هستم كه مرا ياد كند. موسى عرض كرد: پس چه كسى در حجاب و پرده توست در آن روزى كه هيچ پرده‌اى جز پرده تو در كار نيست؟ خداوند فرمود: كسانى كه مرا ياد مى‌كنند من هم آنها را ياد مى‌كنم و كسانى كه در راه من با هم دوستى مى‌ورزند من هم ايشان را دوست مى‌دارم، و آنها هستند كسانى كه هرگاه بخواهم مردم زمين را به گرفتارى برسانم آنها را به خاطر مى‌آورم، و به سبب ايشان، گرفتارى را از مردم، دور مى‌كنم. [1]»

ب- پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«خداوند را به هنگام آسايش بشناس تا خدا تو را به هنگام گرفتارى بشناسد، پس هرگاه چيزى خواستى از خدا بخواه و هرگاه ياورى طلبيدى از خدا ياورى بطلب. [2]»

هشتم- منافقان، خدا را جز اندكى ياد نمى‌كنند:

بر عكس مؤمنان، منافقان خدا را جز اندكى ياد نمى‌كنند و اين از برجسته‌ترين نشانه‌هاى نفاق ايشان است. خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالى‌ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا [3].

«منافقان، خدا را فريب مى‌دهند و حال آنكه خدا آنها را فريب مى‌دهد و چون به نماز برخيزند با اكراه و كاهلى برخيزند و براى خودنمايى نماز كنند و در نماز جز اندكى، خداى را ياد كنند.»

و در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است كه فرمود:

«هركس خدا را در پنهان ياد كند خدا او را فراوان، ياد خواهد كرد و منافقان، خدا را در آشكار، ياد مى‌كنند و در نهان، از ياد او غافلند. خداوند مى‌فرمايد: