«زمانى كه نمازگزار به نماز مى‌ايستد، رحمت الهى از آفاق آسمان تا روى زمين بر او فرود مى‌آيد و فرشتگان اطراف او جمع مى‌شوند و فرشته‌اى ندا مى‌دهد: اگر اين نمازگزار بداند آنچه را كه در نماز است هرگز از آن روبر نمى‌تاباند.»

نماز، احسان و نيكوكارى را درپى دارد زيرا نيكوكاران كسانى هستند كه نماز را برپا مى‌دارند. در قرآن آمده است:

(هُدىً وَرَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ* الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ) [1].

«اين كتاب مايه هدايت و رحمت براى نيكوكاران است، همان كسانيكه نماز را برپا مى‌دارند و زكات را مى‌پردازند و همانها به آخرت يقين دارند.»

نماز از مهم‌ترين عباداتى است كه نفس را تزكيه مى‌كند و آن را به برترين درجات كمال ارتقا مى‌دهد. در قرآن آمده است:

(إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعاً* إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً* وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً* إِلَّا الْمُصَلِّينَ* الَّذِينَ هُمْ عَلَى‌ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ) [2].

و به يقين انسان، حريص و كم طاقت آفريده شده است* هنگامى كه بدى به او برسد، بى‌تابى مى‌كند* و هنگامى كه خوبى به او برسد، مانع ديگران مى‌شود* مگر نمازگزاران، آنها كه نماز را پيوسته بجا مى‌آورند.»

برپا داشتن نماز در رشد روحيّه اصلاح‌طلبى در نفس انسان، نقش مؤثّرى دارد و نمازگزاران، مصلحان جامعه هستند:

(وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَانُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ) [3].