«... بگو: هدايت واقعى، هدايت خداوند است و ما امر شده‌ايم كه تسليم پروردگار جهانيان باشيم* و اينكه نماز را برپا داريد و تقوا پيشه سازيد و خدا است كه به سوى او محشور مى‌شويد.»

همچنين در قرآن آمده است:

(... وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ* وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ) [1].

«... و ترس‌شان را به امنيّت و آرامش مبدّل مى‌كند. تنها مرا مى‌پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت و كسانى كه پس از آن كافر شوند، آنها فاسقانند* و نماز را برپا داريد و زكات را پرداخت نماييد و رسول خدا را اطاعت كنيد تا مشمول رحمت خدا شويد.»

آيا نمى‌بينيد در اين آيات چگونه برپا داشتن نماز، بطور مستقيم بعداز امر به توحيد و عبوديّت مخلصانه خداوند مطرح شده است و در آيه دوّم هم اقامه نماز به اطاعت از رسول مرتبط شده است زيرا برپا داشتن نماز، نفس را تزكيه و آماده اطاعت از پيامبر مى‌گرداند.

بدين ترتيب نماز بهترين و برترين راه تقرّب به خداوند است، زيرا نماز پرده‌هاى شرك را كنار مى‌زند و موانع قرب به حقّ را از ميان برمى‌دارد. در روايت يزيد بن خليفه آمده است: امام صادق عليه السلام فرمود:

«إذا قام المصلّي إلى الصلاة نزلت عليه الرحمة من أعنان السماء إلى الأرض‌

، وحفّت به الملائكة، وناده ملك: لو يعلم هذا المصلّي ما في الصلاة ما انفتل» [2].