روانشناسى در قرآن‌

جنبه كشف روانشناسى در فلسفه قرآن تابع قوانين زير است كه چيزى جز بسط دادن همان حقيقتى كه در آغاز بيان كرديم نيست:

1- روان، چنانچه دو گروه تندرو از فلاسفه پنداشته‌اند نه شمش نقره است و نه صخره سياه، بلكه حد وسط ميان اين دوست.

2- از همين رو جوانب منفى و مثبت انسان در كنار هم قرار دارند و هيچ نيرويى از خارج آن دو را بر انسان تحميل نمى‌كند و تنها خداست كه خير را بدو عطا مى‌كند و گاهى تقوا را در اختيار او مى‌نهد.

3- نخستين خطاى فلاسفه از اين جا ناشى مى‌شود كه پيشاپيش گمان كرده‌اند نفسى كه تابع خير است نمى‌تواند منبع شر باشد و عكس آن را نيز صادق مى‌دانند غافل از آن كه طبيعت شرور نفس با عطاى خير از سوى خدا منافاتى ندارد چنانچه طبيعت انسان مرگ‌