حیات و قدرت و مشیت

در مورد حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام آمده: « لا یزال ینتقل من سجن الی سجن ».
« آن حضرت همواره از زندانی به زندان دیگر منتقل می‌شد. » امام کاظم علیه‌السلام را نخست به بصره بردند و در زندان « عیسی بن جعفر » زندانی کردند. زندانبان حالات امام علیه‌السلام را برای هارون چنین گزارش داد: « از زمانی که موسی بن جعفر در زندان من است، او را کاملا تحت‌نظر گرفته‌ام و دیده‌بانان و جاسوسانی بر او گماشته‌ام. از او چیزی جز عبادت و دعا دیده نشد. کسی را گماردم تا دعاهای او را بشنود. شنیده نشد که بر تو یا بر من نفرین کند، و برای خود نیز جز به آمرزش و رحمت دعایی نکرد. » فرازهای از دعاهای امام علیه‌السلام در زندان چنین است: « اللهم انک تعلم انی کنت اسئلک ان تفرغنی لعبادتک، اللهم و قد فعلت، فلک الحمد ». « خداوندا! تو خود می‌دانی که من جای خلوتی را برای عبادت از تو خواسته بودم، و تو اکنون تقاضایم را برآوردی. تو را شکر می‌گویم و سپاس می‌گذارم. » زندانبان در ادامه می‌نویسد: « ای هارون! هر چه زودتر کسی را بفرست تا من موسی بن جعفر را به او تحویل دهم وگرنه من او را آزاد و رها می‌کنم ». [1] .