حسین بن موسی الکاظم

معروف به سید علاءالدین حسین. مرحوم بحرالعلوم و سلطان الواعظین در شرح حال او نوشته‌اند: جناب سید علاءالدین حسین فرزند دیگر حضرت امام موسی الکاظم علیه‌السلام که با برادر بزرگوارش به شیراز آمدند و در گوشه‌ای پنهان، و شب و روز به عبادت مشغول شدند. در آن نزدیکی قتلغ خان را باغی وسیع بود، روزی حضرت در گوشه‌ای از آن باغ تفریح می‌نمود که آن حضرت را شناختند همانجا شهیدش کردند در حالی که قرآن در دست مبارکش بود زیر خاک پنهان گردید. سال‌ها گذشت و قتلغ خان مرد و آن باغ خراب شد. اثری از آن سید بزرگوار ظاهر نبود تا در زمان صفویه در این باغ خرابه ساختمان می‌ساختند، جسد خون‌آلود جوان مقتولی تر و تازه از زیر خاک نمایان شد، گویی او را تازه کشته‌اند در حالتی که در یک دستش قرآن مجید و در دست دیگرش شمشیر و صحیح و سالم بود. با علامت و قراینی که در دست داشتند فهمیدند بدن مبارک جناب سید علاءالدین حسین فرزند شهید موسی بن جعفر علیهماالسلام است. در آن باغ او را دفن نمودند و قتلغ خان (این قتلغ خان غیر از آن قتلغ خان جنایت‌کار است که حضرت سید علاءالدین حسین را به شهادت رسانده) بر قبر او بقعه‌ای ساخت. بعد از مدت‌ها میرزا علی مدنی از مدینه به زیارت امام‌زادگان معظم آمد چون صاحب ثروت بسیار بود بنایی عالی بر قبر آن بزرگوار گذارد، املاک و باغات بسیاری خرید و بر آن بقعه مبارکه وقف نمود و بعد از فوت، خودش را هم در همان آستانه مقدسه دفن نمودند و در زمان شاه اسماعیل مرحوم مرمت زیبایی بر آن قبر شد که تاکنون مزار عموم اهالی فارس و مورد توجه آنها می‌باشد [1] .