حمزة بن موسی الکاظم

وی سیدی جلیل الشأن بوده و در نزدیک شاهزاده عبد العظیم علیه‌السلام قبری است با بقعه عالیه، منسوب به او و زیارتگاه همه‌ی مردم است.
و در روایت نجاشی است: زمانی که حضرت عبد العظیم در ری مخفی بود، روزها روزه می‌داشت و شب‌ها به نماز می‌ایستاد. مخفیانه بیرون می‌آمد، و زیارت می‌کرد قبری را که در مقابل قبر اوست، و می‌گفت: این قبر مردی از فرزندان امام موسی علیه‌السلام است [1] .
علامه مجلسی رحمه الله در «تحفةالزائر» فرموده: قبر شریف امامزاده حمزه، فرزند حضرت موسی علیه‌السلام، نزدیک قبر حضرت عبد العظیم است. ظاهرا همان امامزاده باشد که حضرت عبد العظیم او را زیارت می‌نموده، و باید آن مرقد منور را هم زیارت نمود. این یکی از اقوال در محل دفن و قبر آن بزرگوار است. قول دوم: از صاحب کتاب «المجدی» نقل شده که گفته: حمزة بن امام موسی علیه‌السلام، مکنی به ابوالقاسم است و قبرش در اصطخر شیراز، معروف و مشهور، و محل زیارت نزدیک و دور است. از تاریخ عالم‌آرا نقل است که گفته: نسب سلسله‌ی جلیله‌ی صفویه، به حضرت حمزة بن موسی علیه‌السلام منتهی می‌شود. مدفن آن امامزاده در قریه‌ای از قرای شیراز است. سلاطین صفویه برای وی بقعه‌ای عالیه بنا نموده‌اند، و موقوفات زیاد قرار داده‌اند. قول سوم: و در ترشیز نیز قبری است که جمعی اعتقاد دارند قبر حمزة بن موسی الکاظم علیه‌السلام است. قول چهارم: در بلده طیبه قم، زیارتگاهی است معروف به شاهزاده حمزه، و به جلالت قدر معروف است. اهل این شهر اعتقاد تمامی به او دارند، و در احترام و اکرام او بسیار می‌کوشند. از برای او صحن و قبه و بارگاهی است. و از کلام صاحب تاریخ قم معلوم می‌شود که این بزرگوار همان حمزة بن موسی علیه‌السلام است.