حمزه

حمزة بن موسی با کنیه «ابوالقاسم» مردی دانشمند، صاحب فضل، بلند مرتبت و مقبول و موجه نزد عامه و خاصه بود. وی - بنا به نقلی - همراه برادرش حضرت امام رضا (ع) رهسپار خراسان شد و در خدمت آن حضرت و مطیع اوامر او بود. [1] .
منابع تاریخی، چگونگی درگذشت و محل دفن او را مختلف ذکر کرده‌اند؛ در پاره‌ای مآخذ آمده است که وی به هنگام هجرت به ایران به دست عوامل مأمون به شهادت رسید. [2] محل دفن او بین اصطخر شیراز، سیرجان، تبریز، ری و قم مردد است. بنابر نقل نجاشی زمانی که حضرت عبدالعظیم در ری بود پنهانی به زیارت قبری می‌رفت - که هم اکنون در نزدیکی قبر اوست - و می‌گفت: این قبر مردی از فرزندان موسی بن جعفر (ع) است. [3] علامه مجلسی نیز این احتمال را تقویت کرده است. [4] ولی صاحب مجدی قبر او را در اصطخر شیراز می‌داند. [5] .
«ابن عنبه» قبری را که در شیراز است متعلق به فرزندش «علی بن حمزه» می‌داند و از «لب الانساب» نقل می‌کند که قبر حمزه در سیرجان است. [6] در قم نیز مزاری است که به «شاهزاده حمزه» معروف است و ظاهر سخن صاحب تاریخ قم این است که این بزرگوار همان حمزة بن موسی (ع) است. [7] .