یگانگی خدای بزرگ

داود بن قاسم جعفری گوید : به امام عرضه داشتم : «بگو خدا یکی است»، معنای یگانگی خدا چه می‌باشد.
امام فرمود : کسی که همه بر وحدانیت و یکتائی او اعتراف دارند، آیا نشنیده‌ای که خداوند می‌فرماید : «و اگر از آنان سؤال کنی چه کسی آسمانها و زمین را آفرید و خورشید و ماه را مسخر گردانده گویند خداوند چنین نموده است»، آنگاه بعد از این اعتراف برای خداوند شریک و یاور قائل می‌شوند.
گفتم : این آیه قرآن : «دیدگان او را درک نکند».
فرمود : ای اباهاشم توهمات ذهنی از دیدهای چشمها دقیقتر و باریکتر است، گاه با توهمات ذهنیت سند و هند و شهرهایی که داخل آنها نشده‌ای را درک می‌کنی اما با دیدگانت آنها را درک نمی‌نمایی، پس توهمات ذهنی را دیدگان نمی‌یابند.
کلامه فی توحید الله سبحانه
روی داود بن القاسم الجعفری قال : قلت لابی‌جعفر الثانی علیه‌السلام : «قل هو الله احد»، ما معنی الاحد؟
قال : المجمع علیه بالوحدانیة، اما سمعته یقول : «و لئن سالتهم من خلق السموات و الارض و سخر الشمس و القمر لیقولن الله» [1] ، ثم یقولون بعد ذلک : له شریک و صاحبه.
فقلت : قول : «لا تدرکه الابصار» [2] .
قال : یا اباهاشم، اوهام القلوب ادق من ابصار العیون، انت قد تدرک بوجهک السند و الهند و البلدان التی لم تدخلها، و لم تدرک ببصرک ذلک، فاوهام القلوب لا تدرکه الابصار.