مناجات با خدا در درخواست توبه

خدایا! به تو روی آوردم با اخلاص، و توبه‌ی راستین، و پایداری در پیمان درست، و دعاء قلب شکسته، و اعلام گفتار صریح.
خدایا! از من بپذیر توجه با توبه‌ی مخلصانه، و روی آوردن با بازگشت سریع، و بر زمین افتادنهایم را که بر اثر گناه و خطا بوده است، و پروردگارا توبه‌ام را با ثواب بسیار، و بازگشتی بزرگوارانه، و زدودن عقاب، و گرداندن عذاب، و بهره‌مندی در بازگشت و پوشش عیوبم پاسخگو باش.
پروردگارا! و با پذیرش توبه‌ام گناهانی را که ثبت شده است محو نما، و با قبول آن تمامی عیبهایم را از صفحه‌ی جانم بشوی، و آن را سبب برطرف شدن زنگار قلبم، بازکننده‌ی چشم بصیرم، زداینده‌ی چرکهای جانم، پاک کننده‌ی نجاست بدنم، اصلاحگر روحم، شتاب دهنده‌ی جانم به وفاء به پیمانم قرار ده.
پروردگارا! و توبه‌ام را بپذیر، چرا که آن از نیت بی‌آلایشم، و دید درست و نیکویم، و از تمامی وجودم، و از تلاشم در جهت پاکی باطنم، و پایداری در روی آوری‌ام به تو، و شتافتن به انجام اوامرت برخاسته است، و خدایا به توبه، تیرگی پافشاری در انجام گناه را از من بزدا؛ و با آن گناهان گذشته را محو نما، و با آن لباس تقوی و پوششهای هدایت را بر من بپوشان.
چرا که بند نافرمانی را از جانم درآورده، و پوشش گناه را از جسدم خارج ساختم، پروردگارا به قدرتت تمسک جسته، و به عزتت از تو یاری طلبیدم، و به حمایتت توبه‌ام را به تو واگذار کردم تا شکسته نشود، و برای خوار نشدن به تو چنگ زده‌ام، در حالیکه با این اعتقاد عجین گشته که نیرو و توانی جز به تو نمی‌باشد.
دعاؤه فی المناجاة بطلب التوبة
اللهم انی قصدت الیک باخلاص توبة نصوح، و تثبیت عقد صحیح، و دعاء قلب قریح [1] ، و اعلان قول صریح.
اللهم فتقبل منی انابة مخلص التوبة، و اقبال سریع الأوبة، و مصارع تجشع الحوبة، و قابل رب توبتی بجزیل الثواب، و کریم الماب، و حط العقاب، و صرف العذاب، و غنم الایاب، و ستر الحجاب.
وامح اللهم رب بالتوبة ما ثبت من ذنوبی، واغسل بقبولها جمیع عیوبی، واجعلها جالیة لرین قلبی، شاخصة [2] لبصیرة لبی، غاسلة لدرنی، مطهرة لنجاسة بدنی، مصححة منها ضمیری، عاجلة الی الوفاء بها بصیرتی [3] .
واقبل یا رب توبتی، فانها تصدر من اخلاص نیتی و محض من تصحیح بصیرتی، واحتفالا فی طویتی، واجتهادا فی نقاء سریرتی، و تثبیتا لانابتی، و مسارعة الی امرک بطاعتی، واجل اللهم بالتوبة عنی ظلمة الاصرار، وامح بها ما قدمته من الأوزار، واکسنی بها لباس التقوی و جلابیب الهدی.
فقد خلعت ربق المعاصی عن جلدی، و نزعت سربال الذنوب عن جسدی، مستمسکا [4] رب بقدرتک، مستعینا علی نفسی بعزتک، مستودعا توبتی من النکث بخفرتک، معتصما من الخذلان بعصمتک، مقارنا به لا حول و لا قوة الا بک.