مناجات با خدا در پناه بردن به او

خدایا! به تو پناه می‌برم از برخورد کردن بلاهای بد و ترس از پریشان حالی بزرگ، پروردگارا پس مرا از زمین خوردن به وسیله‌ی تنگدستی پناه ده، و از حملات بلا پوشیده دار، و از بلاهای ناگهانی نجات ده، و از زوال نعمتها و از لغزش گامها در پناه خود گیر، و خدایا از شبیخونهای بلاها و سرعت هلاکتها مرا در حمایت عزتت و حراست حفاظت خود قرار ده.
پروردگارا! زمین بلا را فروبر، و میدان رنجها را به لرزه درآور، و خورشید مصیبتها را خاموش گردان، و کوه‌های بدی را از جا برکن، و گرفتاریهای روزگاران را برطرف ساز، و تنگناهای کارها را دور گردان، و مرا در آبهای سلامتی وارد ساز، و بر اسبهای رهوار بزرگواری حمل نما، و به نادیده گرفتن لغزش همراه باش، و پوشش عیوبم را فراگیر ساز.
پروردگارا! و به نعمتهایت و برطرف ساختن بلا و دفع ناراحتیها بر من بخشش نما، و توده‌های عذابت را از من دور دار، و عقاب دردناکت را از من منحرف نما، و مرا از شرور روزگار پناه ده، و از عاقبت بد نجات ده، و از تمامی زشتیها حراست نما، و صلابت بلاء را از کارم درهم کوب، و در تمام عمرم دستش را از من کوتاه گردان، به درستی که تو پروردگار ستوده شده، آغازگر و بازگرداننده‌ای، و بر هر کار توانا و قادر می‌باشی.
دعاؤه فی المناجاة بالاستعاذة
اللهم انی اعوذ بک من ملمات نوازل البلاء، و اهوال عظائم الضراء، فاعذنی رب من صرعة البأساء، واحجبنی من سطوات البلاء، و نجنی من مفاجاة النقم،و اجرنی [1] من زوال النعم و من زلل القدم، واجعلنی اللهم فی حمایة عزک و حیاطة حرزک، من مباغته الدوائر و معاجلة البوادر.
اللهم رب و ارض البلاء فاخسفها، و عرصة المحن فارجفها، و شمس النوائب فاکسفها، و جبال السوء فانسفها، و کرب الدهر فاکشفها، و عوائق الامور فاصرفها، و اوردنی حیاض السلامة، واحملنی علی مطایا الکرامة، واصحبنی باقالة العثرة، واشملنی بستر العورة.
و جد علی یا رب بالاءک و کشف بلاءک و دفع ضراءک، وادفع عنی کلاکل عذابک، واصرف عنی الیم عقابک، و اعذنی من بوائق الدهور، وانقذنی من سوء عواقب الامور، واحرسنی من جمیع المحذور، واصدع صفاء البلاء عن امری، و اشلل یده عنی مدی [2] عمری، انک الرب المجید، المبدی‌ء المعید، الفعال لما ترید.