فضل بن شاذان بن خلیل ازدی

آنجناب اهل نیشابور از فقهاء و متکلمین نامدار شیعه، شخصیتی مورد اعتماد و برخوردار از جلالت قدر و دارای تألیفات عدیده که بعضی آثار وی را تعداد 180 جلد کتاب نوشته اند وی مفتخر به درک محضر چهار امام (حضرات معصومین امام رضا و جواد و علی نقی و حسن العسکری علیهم السلام) بوده و مدتهای مدیدی از محضر بزرگانی چون محمد بن ابی عمیر و صفوان بن یحیی و... و پس از یونس بن عبدالرحمن و سکاک شیخ الطائفه بوده است.
امام حسن عسگری علیه السلام دو یا سه مرتبه برای فضل طلب رحمت کرده است.
از جمله آثار ارزنده‌ی او الجواهر، کتاب العلل، کتاب التوحید فی کتب الله، کتاب اثبات ارجعة، کتاب تبیان اصل الضلاله.
وی در سلسله سند 755 روایت واقع شده است [1] .
ایشان از جمله محدثین والا مقام هست که عالم به زمان، شبهه شناس و شبهه زدای متعهد بود و با تلفیق روحیه‌ی ولائی، شجاعت و خستگی ناپذیری درعالم اسلام درخشیده است.